Mittwoch, 16. Dezember 2009

ΘΑΛΑΣΣΑ.

Υβριζουμε τη θαλασσα ενω αυτη δε φταιει,
ο ανεμος ειναι το κακο που θαλασσα αγριευει.
Και ολοι αναθεματιζουμε τη θαλασσα την ερμη
ο ανεμος ειναι φονιας, η θαλασσα προσφερει.
Η θαλασσα τροφοδοτει ανθρωπο και πλανητη
και με νερο της θαλασσας φωτια μπορεις να σβησεις.
Το πως γεννηθηκε η ζωη, η επιστημη ξερει
γεννηθηκε στη θαλασσα, στις λιμνες και τα ελη.
Ο ανεμος αντιπαλος, παντα την αγριευει
κι οταν μαζι του μαχεται, ανθρωπους θα παιδευει.
Μου φαινεται ομως φιλοι μου, τα εχω περιπλεξει,
γιατι η φυση ειναι σωστη, σοφα τα εχει πλεξει.
Η θαλασα τρελαινεται, σαν θηλυκο που ειναι
και ο ανεμος την προκαλει με θρασος και ασχημιες.
Η θαλασσα γινεται ασπλαχνη οταν θα αγριεψει,
με Αδη συνεργαζεται, ψυχουλες θα πονεσει.
Και στο τσουναμι ολο αυτη φουσκωνει και μουγκριζει
στο περασμα της οπου μπει, καστρα βουνα σκορπιζει.

Dienstag, 15. Dezember 2009

ΕΡΩΤΑΣ.

Οι νεοι να ερωτευονται
οι γεροι να κοιμουνται
δωστε λεφτα στους νεους μας
τα νιατα να χαρουνε!
Ο ερωτας για τη ζωη
το πιο ομορφο μεθυσι
πλεεις και ολα τα ξεχνας
στου ερωτα το παιχνιδι.
Ο ερωτας ειναι βασιλιας,
ο πλουτος για τη νιοτη
ολα σου γυρω τραγουδουν
και γινεσαι ιπποτης.
Ο ερωτας ταυτιζεται με λαβα ηφαιστειου
που καιγονται ολα μεσα σου, μα οι χαρες τις σβηνουν.
Η φτωχεια και ο ερωτας
τα δυο κακα και μαυρα
μα απ' τα δυο χειροτερο
του ερωτος η λαυρα.
Παντα με φτανει ο ερωτας
στα τεσσερα κι ας τρεχω
γιατι εκεινος ειν' φτερωτος
και εγω δυο ποδια εχω.
Ο ερωτας εχει φτερα
και ισως και πεταξει
τσαμπα μην τρεχεις και πονας
ποτε δεν θα τον φτασεις.
Ο πιο ' μορφος ειναι θεος,
την πιο 'μορφη εχει μανα
τα ομορφα δινουν χαρα,
συγκινηση με κλαμα.

Montag, 14. Dezember 2009

ΑΛΛΑΓΕΣ.

Τιποτε αμεταβλητο και μη στενοχωριεσαι
ο χρονος ειν' φθοροποιος, δυσκολα διατηρειται.
Ο χρονος λειωνει σιδερα και ολα τα αλλαζει
ως και η ψυχη που ειναι γλυκεια, κατραμι την εκανει.
Διαλυει σπιτια, αντρογυνα,
σε ολα φταει ο χρονος,
αλλαζει σκεψεις ο ανθρωπος
απ' την αγαπη φθονος.
Τιποτε αναλειωτο, ειναι σκληρος ο πονος
και παρακλησεις δεν περνουν, να λυπηθει ο χρονος.
Ολα τα φθειρει ο ατιμος, τιποτε δεν λυπαται
και πεταξε απο μεσα σου ολες τις αυταπατες.

ΤΟ ΜΩΡΟ.

Γιατι να κλαει το μωρο την ωρα που γεννεται
κανεις δεν ερωτηθηκε και δεν ομολογιεται.
Τι να το κανει αραγε απ' την κοιλια που βγαινει
και κλαιει και οδυρεται σε ανθρωπους οπου βλεπει;
Πως βλεπουνε τον ανθρωπο και κλαινε και σπαραζουν,
τι τα τρομαζει αραγε και πανικος τα πιανει...
Φαινεται πως διασιθανονται το τι τα περιμενει,
οτι το περασμα απο την γη, πορεια κολασμενη.
Διαισθανονται σκληροτητα, πολλες φορες το μισος,
τον ανισο τον πολεμο μες της ζωης τον βιο.
Μια περιπλανιση η ζωη, χωρις εμπιστοσυνη
εκει που καποιος σ' αγαπα, κλωτσια μετα σου δινει.
Τις θυελλες μες το μυαλο απο μωρο θα νιωσεις,
αγωνες, λυπες και χαρες θα 'ρθουν και θα τις βιωσεις.
Η ζωη ειναι ενα αινιγμα, δεν εχει καμια λυση,
μοναχα ο ταφος ο ψυχρος οπου θα σε κοιμησει.
Ολα τα χρονια του βιου μας να 'ναι αρμονικα,
οπως τα μερη αγαλματος που ειναι θαυμαστα.

Sonntag, 13. Dezember 2009

ΚΑΛΟΣ - ΚΑΚΟΣ.

Οι ανθρωποι ολοι μοιαζουνε στο σωμα, τη μορφη τους,
αλλα πολλες οι διαφορες που 'χουν μες την ψυχη τους.
Αλλος εχει ψυχη φιδιου και αλλος ψυχη αγγελου,
αλλος ψυχη εχει γουρουνιου, πιρανχας η' ερπετου.
Ο ενας ειναι δωρητης, το αιμα του προσφερει,
ο αλλος ειν' καννιβαλος, τη σαρκα σου γυρευει.
Ο ενας εχει την ροπη να κλεβει, να ληστευει,
ο αλλος να θυσιαζεται για να σε προστατευει.
Ο ενας εχει αρετες, αρχοντας γεννημενος,
ο αλλος να 'ναι δαιμονας, για το κακο φερμενος.
Γιατι οι τοσες διαφορες στη φυση των ανθρωπων,
ο ενας να κραταει σταυρο και ο αλλος οπλον.
Γι' αυτο υπαρχει συγκρουση στ' ανθρωπινο το γενος
αφου γεννιεται ο καλος, μα κι ο διεστραμμενος.

Samstag, 12. Dezember 2009

Ο ΘΥΜΟΣ.

Λενε θυμωνει ο ανθρωπος
και τον κατηγορουνε
γιατι δεν βλεπουνε σωστα,
λαθος τα εκτιμουνε.
Που τον θυμο τον βλεπουμε
σε ολα και στη φυση
βλεπεις στη θαλασσα θυμο
και θελει να σε πνιξει.
Θυμωνει και ο ανεμος
κτυπα να σε τσακισει
θυμωνει και ο ποταμος
φουσκωνει και βουιζει.
Και ολα στη γη θυμωνουνε
αν θα παρατηρησεις
θυμωνει το μικρο παιδι
αν παιξεις και το θιξεις.
Δεν συγκρατειται ο θυμος
δυσκολα τον δαμαζεις
κι ας εισαι ο πιο ψυχραιμος
και συνετος με χαρη.
Μια Κιρκη ειναι μεσα μας
στο αιμα, την ψυχη μας
η Κιρκη ειναι οξυθυμη
σα λυσσασμενη σκυλα.
Αυτη μας κανει λεοντες,
τα νευρα μας τεντωνει,
αλλαζει ο χαρακτηρας μας
και το μυαλο θολωνει.
Ακροβατουμε στη ζωη
σ' αυτο το παραμυθι,
η Κιρκη σαν τον διαβολο
μας μπαινει μες τη μυτη.

Donnerstag, 10. Dezember 2009

ΑΝΑΒΑΣΗ - ΜΕΤΑΒΑΣΗ.

Aναβαση - Μεταβαση, τα δυο μ' εχουν μπλεξει
λιγοστεψαν τα χρονια μου, δεν εχω επιλεξει.
Αναβαση ειναι ο Θεος που πας να συναντησεις,
Μεταβαση το αγνωστο και που θα καταληξεις.
Μεταβαση πανε πολλοι, Αναβαση οι λιγοι,
αυτος που κατι πιστεψε και αγιος παει να γινει.
Εγω συνεχεια ακροβατω, οι μερες μου κοντευουν
και ολο στη Μεταβαση οι σκεψεις μου πηγαινουν.
Γιατι τα δυο ειναι' παρηγορια να μη φοβασαι μελλον
μα εγω πιστευω πως στη γη ειναι αρχη και τελος.
Και στο φιναλε μια στιγμη γνωριζω πως θα φτασω
το εργο εδω τελειωσε, πληρωσα οποιο λαθος.
Η Μεταβαση ειναι αρκετη απ' τη ζωη στο χωμα
και δε χρειαζομαι αλλου που λενε κατι ψωνια.

Mittwoch, 9. Dezember 2009

ΛΕΩΦΟΡΕΙΟ.

Το παλιο λεωφορειο
πανω κατω, περα δωθε
κουβαλα τους ταξιδιωτες,
τους αστους και τους αγροτες.
Που αν μπορουσε να μιλησει,
πληθη να εξιστορησει
το τι ειδε και που πηγε
ποσους αφησε και πηρε.
Χιλιαδες μπαιναν ταξιδιωτες
οταν ανοιγαν οι πορτες
δεν υπαρχουνε διακρισεις
ολοι μεσα ειναι ισοι.
Μοιαζει μ' ελευθερη γυναικα
που δεν εχει ορια ουτε μπεσα
και στους δρομους τριγυριζει
αγκαλια και ερωτα δινει.
Ειναι σαν το λεωφορειο
που πληρωνεις εισιτηριο
και εαν δεν εχεις εξω μενεις
σαν τον δολιο Διογενη.
Γερασμενο λεωφορειο
και παροπλισμενο πλοιο
γινεται καθε γυναικα
που εκδιδεται συνεχεια.
Γινεται αδειανο κουβαρι
εξω στο παλι γκαραζι
η γυναικα ταυτισμενη
μονη, περιφρονημενη.
Εχει μεινει αμανατι
σαν την πεταμενη σταχτη
στη γωνια καθε σπιτιου
στην ακρη του τζακιου.

Dienstag, 8. Dezember 2009

ΑΙΜΑ.

Γιατι να χυνεται το αιμα που ειναι τοσο ακριβο,
που αν το χρειαστεις το ψαχνεις και δε στο δινει μητε αδελφος;
Γιατι για τα πετρελαια χυνονται τοσα αιματα
και αυτην την βαρβαροτητα δικαιολογουν με ψεματα.
Ολο πολεμους κανουνε, τοσες ψυχες να χανονται
συγχρονα οπλα φτιαχνονται, πολλους για να ξεκανουνε.
Θελω να πεσει η οργη σ' αυτους που οπλα φτιαχνουν,
να ξεκληρισει ο Θεος το σοι, τα παιδια τους.
Θελω ο Θεος καποια στιγμη το θαυμα του να κανει
και το φαι στο πιατο τους σε αιμα να αλλαξει.
Που δε χορταινουν αιματα στης μαχης τα πεδια
για να ελεγχουν τις πηγες κατω στην Αραβια.
Και αυτοι λεγονται ανθρωποι, κρατουνε τη σκυταλη
και δημιουργουν τις συμφορες μην τους τις παρουν αλλοι.
Γι' αυτο και 'γω πολλες φορες γκρινιαζω και φωναζω
στο σπιτι ολα τα 'σπασα και στον Θεο κραυγαζω.

ΠΡΟΓΟΝΟΙ.

Να μην περιφανευεσαι για την καταγωγη σου
εαν πιστευεις απο πηλο προπατορας η αρχη σου.
Καθενας να στηριζεται σ' ατομικη αξια
οι δοξες των προγονων σου δεν εχουν σημασια.
Οσοι απο εμας προβαλουνε την δοξα των προγονων,
ψαχνουνε να βρουν καρπους στο ξεραμενο δεντρο.
Ευγενικη καταγωγη ποτε σου μην επικαλεστεις
θα εισαι στιγμα και ντροπη στων προγονων την αρετη.
Οποιος κομπαζει και μιλα για την καταγωγη του
μηδενικο θα γινεται σ' αυτα που δεν τ' ανηκουν.
Οι πραξεις ειναι ευγενεις, οχι η καταγωγη σου
πρεπει να εχεις ταλαντα, διαμαντια στην ψυχη σου.
Επι το πλειστον σημερα, οσοι απο αυτους κομπαζουν
ειναι κουφιοι και φτηνοι, τους προγονους τους ντροπιαζουν.

Montag, 7. Dezember 2009

Ο ΠΟΝΟΣ ΤΟΥ ΕΡΩΤΑ.

Ο ερωτας ανικητος
γιατι εχει μεσα πονο
και σε χτυπαει τρυφερα
στο μαγουλο, στον ωμο.
Ο πονος οσο κι αν χτυπα
ο ερωτας γλυκαινει
ο ερωτας ειν' απανεμια
ζωης κατατρεγμενης.
Ο πιο ομορφος ειναι θεος
σε οποια καρδια κι αν μπαινει
φερνει χαρα, αναταση,
ανοιξη ανθισμενη.
Ο αμοιβαιος ερωτας στ' αποκορυφωμα του
ειναι ο ανωτατος θεος μεσα στην αγκαλια σου.
Ο ερωτας μπαινει παντου
σε βιλες, σε καλυβια
και αιχμαλωτιζει τις καρδιες
δεν ξεχωριζει φυλα.
Οι πονοι παντα ερχονται
τον ερωτα συνοδευουν
γιατι ο ερως ειν' τυφλος
ασκεπτα σημαδευει.
Τον ερωτα τον πιο ομορφο φανταστηκε η ανθρωποτης
τον ζωγραφισαν φτερωτο και ευθυβολο τοξοτη.
Παρα πολλοι πληγωθηκαν
στου ερωτα τα βελη
και ειναι και ο θανατος γλυκος
και οι δυο ερωτευμενοι.

ΤΟ ΣΥΜΠΑΝ.

Ολα εχουν μια καταληξη και ολα εχουν τελος
το συμπαν ειναι' μοναδικο, ειν' απομακρυσμενο
η απεραντοσυνη του δεν εχει τελος, ακρη
που οι αστρονομοι ψαχνουνε και σπαζουν το κεφαλι.
Και με την φαντασια τους σεναρια να μας φτιαχνουν
οπως του Βερν τα γραπτα που εχουμε διαβασει.
Ολα καπου καταληγουνε και βρισκουν καπου βαση
το συμπαν ειν' ατελειωτο,
αστο, μην το κουραζεις.
Ριξε το ενδιαφερον σου εδω, σε ολα τα επιγεια
ο ηλιος ποτε δεν θα ριχτει χτυπωντας τον με μπηλια.
Το συμπαν ακαταλυπτο μες το φτωχο μυαλο μας
και ολοι ορια να 'χουμε στο καθε μας γραπτο μας.
Που βλεπω πολλοι τρομαζουνε
στη γη, σ' ολον τον κοσμο
το περιβαλλον θα γενει ο θανατος και ο τρομος.
Στο συμπαν ακρη δεν θα βρεις,
μονο μυαλο παιδευεις
και ωκεανος δεν θ' αδειαστει μητε και με βαρελι.

Sonntag, 6. Dezember 2009

Ο ΠΛΕΟΝΕΚΤΗΣ.

Ενα απ' τα ελαττωματα ειν' η πλεονεξια
κανει κακο στο ατομο μα και στην κοινωνια.
Ο πλεονεκτης ανθρωπος ποτε δεν θα χορτασει
σαν κοτα παρομοιαζεται που τρεχει για ν' αρπαξει.
Οι πλεονεκτες ανθρωποι παντα θα αδικησουν
στα ακρα παντα φτανουνε τις τσεπες να γεμισουν.
Ο πλεονεκτης ανθρωπος δεν εχει ορια, μετρο,
αχορταγος στο μεγιστο, ενα γουρουνι σκετο.
Δεν τον ενοιαζει τιποτε,
διπλα του κι αν πεθαινεις
το μονο ενδιαφερον του
το πως να τα μαζευει.
Μα ειναι κακο για δαυτονε,
καλα μην απολαυσει
ο απληστος το σκεφτεται
δεν θελει να αλλαξει.
Απληστια, Τσιγκουνια, Πλουτος, Φιλαργυρια
ειναι τα τεσσερα παιδια που φερνουν κτηνωδια.

Samstag, 5. Dezember 2009

ΠΕΤΑΛΟΥΔΑ.

Γιατι τις τοσες ομορφιες μικρουλα πεταλουδα
και της ζωης σου η διαρκεια μονο μιση μερουλα;
Να ζωντανευεις το πρωι,
το βραδυ να πεθαινεις
το θαυμαστο της ομορφιας
να μην το προλαβαινεις;
Γιατι ερχεσαι την ανοιξη, ομορφη πεταλουδα
που ειναι ολα χαρουμενα, που ανθιζουνε τα κρινα;
Και χιλια ματια να 'χαμε παλι θα ησαν λιγα
για ν' απολαυσει ο ανθρωπος της ανοιξης το μειγμα.
Γυρω σου τοσα χρωματα και τοση αρμονια
ποιος ο συνθετης που εγραψε τουτην την συμφωνια;
Που τραγουδουνε τα πουλια, αγγελων μελωδια
και ολα ανασταινονται μ' αγνωστη χορωδια.
Εσυ πεταλουδιτσα μου θα ζεις για λιγες ωρες
τον πλαστη που σε εφτιαξε ποτιζεις στενοχωριες.
Το εργο του που επλασε συντομα να πεθαινει,
τεχνη και φαντασια του
ευαισθητη, χαμενη.

ΞΕΧΩΡΙΣΤΟΣ.

Ο ανθρωπος ξεχωριστος που εφτιαξε ο πλαστης
και σε μιας νυχτας βασανα μπορει και να γερασει.
Ο ανθρωπος ειναι δυνατος,
σιδερο και ατσαλι
αντεχει στην παλη της ζωης
και βγαινει παλικαρι.
Τα ψυχικα χτυπηματα ειναι που τον διαλυουν
και ρακος τον εκανουνε, στο μηδεν τον ξεφτηλιζουν.
Εγω μοιαζω στον Σισυφο και παντα φορτωμενος
και με το πεισμα εφτανα στης διαδρομης το τελος.
Μα σε μια νυχτα εσπασα που ενιωσα προδωμενος
απο αυτους που αγαπαγα και ημουν δεμενος.
Εσπασανε τα κοκκαλα μου
επεσαν τα μαλλια μου
ενεκρωσε το σωμα μου
και ολα τα κυτταρα μου.
Σα γερασμενο αλογο στους δρομους τριγυριζω
και σαν τον κρινο τον λευκο που εχει γινει γκριζος.
Και λιωνει το κορμακι μου σαν πατημενο χιονι
παροτι ηρθε η ανοιξη και η φυση ξανανιωνει.

ΣΥΝΕΙΔΗΣΗ.

Αν εχεις την συνειδηση πολλα καταλαβαινεις
και δεν θα βλαψεις ανθρωπο, ν' αποκομησεις κερδη.
Η καθαρη συνειδηση γλυκο το προσκεφαλι
καθε καλος και εναρετος ησυχο υπνο κανει.
Η ησυχη συνειδηση χρυσος για τη ζωη μας
την εχουνε μονο αυτοι που δεν εκαμουν κριμα.
Ανθρωπος ασυνειδητος πολλα θα καταστρωσει
μια μερα η συνειδηση σκληρα θα τον πληρωσει.
Η συνειδηση αλαθητος κριτης
αν ανοιξες πληγη
οι τυψεις θα ξυπνησουν
με κοφτερο σπαθι
θα 'ρθουν να σε βασανισουν.
Πολλους ανθρωπους γνωρισα οι τυψεις να τους τρωνε
λιγο υπνο μονο να περνουνε πανω στις πολυθρονες.
Μεσα μας ειναι δυο ψυχες,
συνειδηση και τυψη
η μια κραταει χαλινο
η αλλη βασανιζει.
Εγω την μια εδιαλεξα, κρατησα στην ψυχη μου,
αυτη που λεν' συνειδηση εγινε η πιστη μου.

Dienstag, 1. Dezember 2009

Η ΠΕΙΡΑ.

Η πειρα ειναι δασκαλος καλυτερος απ' ολους
που δεν θα βρεις σε Χαρβαρντ, Οξφορδη και Σορβωνη.
Στην πειρα πολλα οφειλονται και στις παρατηρησεις
και με μελετη εξυπνη εφτασανε στις λυσεις.
Ο πιο καλος ο δασκαλος και οχι ο πληρωμενος
η πειρα αρχη της γνωσεως στ' ανθρωπινο το γενος.
Στην πειρα βασιζοσανε ολοι οι λαοι του κοσμου
πειρα και παρατηρηση, γιατροι και αστρονομοι
απο εμπειρους εδοθει η αρχη, γιναν οι επιστημες
και ιδρυθηκαν οι σχολες και εχουμε επιτυχιες.
Περασαν ανοιχτα μυαλα δια μεσω των αιωνων
μα στην πυρα τους εριχναν νομοι των θεολογων.
Απο μυαλα τετραγωνα και πολυφωτισμενα
οι επιστημες εφτασαν πολυ ψηλα στ' αστερια.
Ακομη θα 'ταν πιο ψηλα μ' ελευθερο πεδιο
αν δεν εβαζανε φραγμους καποιοι τυφλοι και ο κληρος.

Η ΠΕΙΝΑ.

Η πεινα φερνει την οργη
τυφλωνονται τα ματια
και δεν κρατιουνται οι ανθρωποι
με αδεια τα στομαχια.
Η πεινα εξαγριωση
ο ανθρωπος δεν κρατιεται
ξεχναει νομους φυλακες
και ολες τις συνεπειες.
Κανενας λογος δεν μπορει
να κατευνασει πεινα
γιατι η κοιλια η αδειανη
δεν δινει σημασια.
Μην προσπαθησεις με τα θα
που λες στον πεινασμενο
το μαγουλο του κοιταξε
οπου δεν εχει μελλον.
Η πεινα φερνει θανατο
φρικτο και πονεμενο
και πριν να φτασει ως εκει
κτηνος αγριεμενο.
Ολα στην πεινα τα ξεχνα
ερωτες και φιλια
στο βαθος το στομαχι του
νιωθει χιλιαδες φιδια.
Δεν τον αφηνουν ησυχο
τα τοσα κυτταρα του
ζητουν να τροφοδοτηθουν
και γδερνουν την κοιλια του.
Η πεινα ασυγκρατητη
στο νου τη λογικη του.
Ο πολεμος μες την κοιλια
ασυγκριτα μεγαλος
καννιβαλος μπορει να γινει
αγριος ανθρωποφαγος.