Mittwoch, 14. April 2010

ΑΤΥΧΑ ΚΑΙ ΤΥΧΕΡΑ.

Μανα ειν' η αρχοντισσα
μανα και η τσιγγανα,
η πρωτη μες την θαλπωρη
η δευτερη στη γρανα.
Η μια κραταει το παιδι,
στο δρομο ζητιανευει,
η αλλη μες την βιλα της
παιχνιδια του διαλεγει.
Του ιδιου ειναι του Θεου
το καθε πλασματακι
το ενα ζει με αφθονα,
το αλλο σα σκυλακι.
Αυτα ειναι τα δικια των λαων,
ποιος να τα καθοριζει,
καποια μες τις ντανταδες τους
αλλα να τουρτουριζουν.
Τα βλεπω μες την παγωνια
να επαιτει η μανα
και κλαιω με το δραμα τους
ψαχνω να βρω το σφαλμα.
Παρα πολλα τα νηστικα
στους δρομους τριγυριζουν
και γω πολυ οργιζομαι
οι πονοι μ' ξεχειλιζουν.
Τα χειλη μου παντοτινα
μενουνε ματωμενα
που βλεπω τα μικρα παιδια
στους δρομους πεινασμενα.
Δεν εχω τροπους να ξεσπω
και τα πληρωνει η πενα
γιατι τα φερνουν στη ζωη
κρεατα πεταμενα.

Dienstag, 13. April 2010

ΗΛΙΟΣ.

Γεννιεται η ζωη καθε πρωι οταν ο ηλιος ξεπροβαλλει
ολα στη στιγμη αλλαζουνε σαν φυγει το σκοταδι.
Η νυχτα ειναι θανατος και ολα τα τρομαζει,
ολα κρυψωνες ψαχνουνε να βαλουν στο κεφαλι.
Και την αυγη προσμενουνε
να ξαναζησουν παλι
να βγουνε, να παλεψουνε,
διατηρηση να παρουν.
Ο ηλιος ενεργοποιει
μικρους μα και μεγαλους,
δινει την ζωντανια του
σ' ελευθερο και σκλαβο.
Σε ολα ειναι δικαιος
σ' ολους το φως του δινει
και τη ζωη επι της γης
επιμηκυνει.
Ο ανθρωπος ειν' η διαφορα
σε εργα και σε σκεψη,
δεν βλεπει το εφημερο
μα πως θ' αποταμιευσει.
Να βρει τ' εγγονι και παιδι μια μερα
να μη δουλεψει
κ' ετσι κηφηνες γινονται
με ολες τις ανεσεις.
Να τρωνε και να πινουνε
μ' ολοχρυσα κουταλια,
να μη γνωριζουν διαφορα
σε πρωινα και βραδια.

Sonntag, 11. April 2010

ΧΑΡΜΑΝΙ.

Ενα χαρμανι η κοινωνια
ηθικη και κτηνωδια
ευτυχως δεν μπηκα στο κοπαδι
στις πλατειες καθε βραδυ.
Τα παθη τους γκρεμιζουνε
απ' ουρανο στα βαθη,
περνουν μαρτυρικα,
λιωνουν σαν κερακι.
Τους ειπανε τα ψεματα
θα βρισκουν ευτυχια
και καταντησαν πτωματα,
κουρελια και σκουπιδια.
Αυτοι που ενδιαφερονται
δηθεν γιατρεια μιλανε
το πως θα παρουνε λεφτα
καθολου δεν πονανε.
Σκυβαλα ειναι οι πιο πολλοι
σε κερδος αποβλεπουν
τους νεους αυτους σαν νουμερα
εχουν κατεγραμμενους.
Περαστε απο την Σολωμου
κι απ' την πλατεια Βαθης
θα δειτε το πως δερνονται
ποια ειναι τα ονειρα τους.
Τους εχουνε γραμμενους
τους λεν σε καποια λιστα,
θα ερθει κι η σειρα τους
να μπουν για θεραπεια.
Μια σειρα δεν φτανει
και γινονται ζητιανοι
καποιος μια κρυα νυχτα
στο πεζοδρομιο θα πεθανει.
Ειν' ολοι τους ανηθικοι
και ψεματα τους λενε
και τα πακετα Βρυξελλων
λοξοκοιτουν οι λερες.