Mittwoch, 24. März 2010

ΧΟΛΗ.

Χωρις κανενα λογο
μην γινεσαι κακος,
μην βλεπεις καθε ανθρωπο
με μισος, σαν εχθρο.
Μην βγαζεις την χολη σου
παντου και παντοτε,
δωσε χαρα και γελιο
ασημε ανθρωπε!
Τιποτε δεν κερδιζεις
οταν πονας τους αλλους,
ανοιξε την καρδια σου
να βγαλεις θησαυρους!
Γ' αυτο σου λεω αλλαξε,
τα εχεις πιασει λαθος,
η γνωμη σου αντιθετη,
επατωσες μοναχος.
Διχως αγαπη κι ανθρωπια
η ζωη σου ειναι γκριζα
και θα σε τρωει η μοναξια
μεσα στην καμαριτσα.
Και πιο βαθια θα χωνεσαι
συνεχεια φοβισμενος,
απρακτικα θα σε τσιμπουν
ξυπνιον και κοιμισμενο.
Αυτη ειναι η καταληξη
του καθε μισανθρωπου
και ησυχια δεν θα βρει
μητε στους Αγιους Τοπους.

Dienstag, 23. März 2010

ΞΕΣΠΑΣΜΑ.

Ερχονται μαυρα συννεφα
η κριση θα ξεσπασει
δεν θα αφησει αθικτον
απο καμια ταξη.
Οι κοινωνιες ως εδω
ειχανε υπνηλια
μα τωρα ερχεται χαμος
και πληρης αταξια.
Η κοινωνια εχει βαριες
ευθυνες κ' αμαρτιες
και θα τις ξεχρεωσουνε
ανευθυνοι σωτηρες.
Αυτοι που πολλα φαγανε
και γδυσαν τα ταμεια
πρεπει να τα επιστρεψουνε
πριν εξεσπασει η βια.
Η φτωχια ανεβηκε ψηλα
μεγαλες οι διαστασεις
τα πραγματα χαλασανε
μπαινουμε σ' αλλες φασεις.
Τον υλισμο που διδασκαν
καθε αξια εχαθει
το καθε κομματοσκυλο
να κλεψει και ν' αρπαξει.
Ειναι πλανευτρα η χλυδη
μας φερνει παραζαλη,
χανεται η λογικη
μεσα απ' το κεφαλι.
Οι πιο πολλοι απο αυτους
πανεπιστημια βγαλαν,
μα εχουν απωτερο σκοπο
το χρημα σε τσουβαλια.

Montag, 22. März 2010

ΕΡΗΜΙΑ.

Παω στο ερμο μου χωριο
θυμουμαι κι ολο κλαιω,
την πετρα οπου καθομαι
με δακρυα την καιω.
Πηγαινω εκει στην ερημια
που 'δα το φως της μερας,
η μοναξια το φαρμακο
για χειλια πικραμενα.
Φωναζω να μ' ακουσουνε
τα γνωριμα βουνα μου,
αυτα νιωθω για φιλους μου
αυτα ειν' η οικογενεια μου.
Σ' αυτα λεω τους πονους μου,
λεω τα βασανα μου,
αυτα μονο εμπιστευομαι
κ' ανοιγω την καρδια μου.
Σε καθε μου αναστεναγμο
τα βλεπω και βουρκωνουν,
με αερακι δροσερο
με λουζουν, με μαλωνουν.
Εκει μονος μου καθομαι
κ' ολα τα ξεδιπλωνω,
χωρις την επιφυλαξη
πως αλλους θα πληγωσω.
Κοιτα να δεις πως γινεται
ο ανθρωπος μια μερα,
να επιζητα την ερημια
και τα βουνα παρεα.
Τα ομορφα μου τα βουνα
δεν ξερω αν θα αντεξω
για να τα δω αλλη μια φορα
προτου να ταξιδεψω.

Sonntag, 21. März 2010

ΨΕΥΤΡΑ ΚΟΙΝΩΝΙΑ.

Ψευτρα κοινωνια, κατεργαρισσα
η ζωη πηγε χαμενη, τα χρονια μ' αδικα.
Μοστραρισμενη εβγαινες με ομορφα στολιδια,
πολλους μας εξεγελασες με κολπα επιτηδεια.
Σε αλλα εμεις πιστευαμε, μα αλλα εσυ σερβιρεις,
χρυσο ποτηρι εδειξες, μα πλαστικο μας δινεις.
Το τιμιο και το δικαιο ελεγες πως πρεσβευεις,
μα τ' αναρχο πλιατσικο βλεπω να επιβραβευεις.
Επατωσα, εξεφτισα και γυρισμο δεν βλεπω,
εγινε το μυαλο μ' νερο και αλλο δεν αντεχω.
Τι στο καλο μας λεγανε,
τι διδασκαν στα σχολεια,
γιατι δεν μας ενημερωσαν
για τ' αγρια θηρια;
Και πως η εκμεταλλευση πληττει τους αδυνατους,
αυτοι ειναι παντα τα θυματα,
αυτοι και τα παιδια τους.

Samstag, 20. März 2010

ΑΝΕΧΕΙΑ.

Δεν ειναι ενας και δυο,
δεν ειναι τρεις και πεντε,
ειναι χιλιαδες π' ερχονται
μες τις ψαροκασελες.
Ειναι η μοιρα των φτωχων,
το μαυρο ριζικο τους,
να φευγουν απ' τις χωρες τους
να παν σε ξενους τοπους.
Μητ' ενας απο τους εκατο
δεν θελει για να φυγει
απο τα πατρια χωματα
το φτωχικο καλυβι.
Τους αναγκαζει η ζωη
κ' οι προστυχες συνθηκες
να κλεινουνε τα ματια τους
να φευγουν κρυφα τις νυχτες.
Και οπου τους παει ο ανεμος,
το κυμα τους ξεβρασει
σαν προβατακια αβουλα
συνωστισμος στον φραχτη.
Ετσι εφευγαμε και 'μεις,
συγχρονοι νεοι σκλαβοι
κ' οι κυβερνωντες εκοβαν
ταριφα το κεφαλι.
Αυτο μονο τους ενδιεφερε,
πως πιο πολλους θα διωξουν
και δεν σκεπτοσαν τα χωρια
εδω αν ερημωσουν.
Μπουλουκια μας εστελνανε
στις Γερμανοαυστριες
και στων τραινων τους σταθμους
παιζοσαν τραγωδιες.
Αλλοι επαιρναν τα παιδια,
αλλοι αποχωριζοσαν,
πολλοι γυρισαν μιζεροι,
τα ονειρα τους σκορπια.

Freitag, 19. März 2010

Ο ΠΟΝΟΣ.

Τον πονο οταν συναντουν
κλεινουν ολοι τα ματια
"αρκει σε μενα να μη 'ρθει
κι ας παει στα κομματια".
"Φυγε απο μενα", ολοι λεν,
"ποτε μην μ' ακουμπησεις
και δεν με νοιαζει που θα πας,
ποσα σπιτια θα κλεισεις".
Ο πονος ειν' θεοτυφλος
ετσι ειναι καμωμενος
για να μην ξερει ποιους χτυπα,
αν ειν' επανειλημενος.
Μα βλεπουμε πολλες φορες
τους ιδιους να χτυπαει,
ολην του τη φαρετρα
στον ιδιον να αδειαζει.
Τον γελαστο και τον καλο
δεν θα τους ξεχωρισει
τα δωρα δεν βλεπει ο τυφλος
για να τα εκτιμησει.
Μονο με δυνατη φωνη
οταν τον συνανταω,
"Φυγε!" Του λεω, "απ' εδω,
κομματια θα σε καμω!"
"Πονε, εσυ με χτυπησες
απ' τη στιγμη της γεννας
και μ' αφησες πενταρφανο
να βρισκομαι στα ξενα.
Αχ πονε, βρε φονια
να σ' ανοιγα τα ματια,
να 'βλεπες ποιους επονεσες,
ποσα μικρα παιδακια.
Να δεις τα κατορθωματα
που τοσα χρονια κανεις,
γλυκες καρδιες, σκληρες καρδιες
τον ιδιο πονο σταζεις".
Οσο και να φωναζω
του πονου την αδικια,
αυτος περναει αγερωχος,
δεν δινει σημασια.
Ας ειναι ομως, γιατι μ' εψησε απο μικρον
κ' ειμαι ατσαλωμενος,
ακομα κ' οταν ξεψυχω,
το δωρο μου ειν' το γελιο!

Donnerstag, 18. März 2010

ΟΙ ΤΥΧΕΡΟΙ ΤΟΥ ΚΟΣΜΟΥ

Μερικοι ειχαν τα παντα -
- δεν ειχα τιποτα
το σπιτι που εμπηκα
μ' ιδρωτα πληρωνα.
Την κρατικη την μεριμνα
δεν την αντικρυσα
και νιωθω απ' την πατριδα
πως αδικηθηκα.
Αυτοι που τα 'χαν ολα
νιωθαν παραπονο
και κατατασσουν τον φτωχο
στις κλασεις των υπανθρωπων.
Ετσι τους ειπαν και το πσιτεψανε
ισως συνεφερε
καθε φτωχο να εκμεταλλευτειτε
υπο να εχετε.
Ετσι κανουν στις κοινωνιες
τις διαχωριζουνε
σε καθε κουτο και βλακα
αξια δινουνε.
Σας κανουν να πιστευετε
οτι διαφερετε
οι εκλεκτοι πως ειστε
κι ολους τους χεζετε!
Ειμαστ' ολοι μας δεμενοι
σ' αρμα πυλινο
κ' ενα πετραδακι
ενεχει κινδυνο.
Ολοι μας ειμαστε μοναχοι
στον δρομο της ζωης
και περπατουνε διπλα μας
χιλιαδες κουζουλοι.
Πολλους εχουμε ανταμα
μοναξια στην ψυχη
ολοι την επληγωνουν,
συνεχεια αιμορραγει.

Mittwoch, 17. März 2010

ΨΙΛΟΚΟΥΦΑΛΕΣ.

Κατεβα απο τα συννεφα
παιδι ονειροπαρμενο
προσγειωσου στον αληθινο,
τον κοσμο τον χαμενο!
Κατεβα, πατα στη στερια
και ψαξε την αληθεια
να δεις ποια ειναι η ζωη,
μη ζεις με παραμυθια!
Δεν ειναι ολα ροδινα
σε τουτον τον πλανητη,
πολλα ειναι πικροχολα
και τα φτηνα τα μιση.
Κ' αφου ολα θα τα δεις,
ολα θα τα γνωρισεις
μπορει να γινεις μιζερος,
να με κατηγορησεις.
Το γελιο να ειν' το δωρο σου,
να 'ναι η διαφορα σου,
χαρα να δινεις γυρω σου,
δειξε την αρχοντια σου.
Τον κοσμο θα τον δεις αλλιως
και θα κρατας πυξιδα
σωστο προσανατολισμο,
προορισμο, κριτηρια.
Ολοι θα σε αδειαζουνε
θα λενε αρες μαρες
θα σε υποβιβασουνε
πολλες ψιλοκουφαλες.

Dienstag, 16. März 2010

ΒΟΛΤΑ ΤΙΜΩΡΙΑΣ.

Δεν ξερω απο που ηρθαμε
και που θα οδηγηθουμε,
ποιοι μας ανοιγουν τα πανια
και εδω περα μας πετουνε.
Μικρη βολτουλα κανουμε
σε τουτον τον πλανητη
το που θα καταληξουμε
κανενας δεν γνωριζει.
Αλλος ανεμοδερνεται
με τα πανια σκισμενα
κι αλλος σε μια ερημια,
σε βραχο, σε μια ξερα.
Γιατι να 'ρθουμε εδω στη γη
για τοσο λιγο χρονο
το περασμα για τους πολλους
πεινα, καυμοι και πονος.
Οι πιο πολλοι ερχονται δω
για να τιμωρηθουνε
και ξερουν, δεν θα μεινουν εδω,
στο χαος θα χαθουνε.
Αν καταληγουμε εδω
η' σ' αλλον γαλαξια,
μην ψαχνεις την εξηγηση
δεν βρισκεις τα πειστηρια.
Απλα θα συμβιβαστεις
μη σπαζεις τη χολη σου
οταν τελειωσεις απο δω
αγνωστη η διαδρομη σου.

Montag, 15. März 2010

Ο ΑΡΠΑΓΑΣ.

Λιγη ειναι η ζωη
τα χρονια φευγουν γρηγορα
λιωνουν τα κορμια μας,
δεν ειναι σιδερα.
Να 'σαι προσγειωμενος
ειν' ολα εφημερα
ποτε για καποια οφελεια
μην κανεις κριματα.
Γιατ' ερχεται μια μερα
που ολα μαυριζουνε
τα χρονια, η ζωη μας
να ξερεις οτι λιγουνε.
Ο κοσμος απο εμπρος σου
εξαφανιζεται
δεν εισαι μαθασουλας
οπως επιστευες.
Αν εβλεπες ξωπισω σου
τωρα τι γινεται
ολες οι αρπαχτες σου
τρωγονται και πινονται.
Ετσι γινοταν παντα
σ' ατιμο πλουτισμο,
το βιος που 'χες κουρσεψει
γινεται ριμαδιο.
Γιατι εσυ δεν ειχες
σταγονα απο μυαλο,
νομιζες εδω που 'ρθες
πως θα 'σαι παντοτινος.
Κουρελια σαν και σενα
στη γη ηρθαν πολλα,
αρπαξαν, αδικησαν,
σκοτωσανε παιδια.

Sonntag, 14. März 2010

ΜΟΝΟΣ.

Τιποτα δεν μου εμεινε σε τουτον δω τον κοσμο
τοσες χιλιαδες ανθρωποι
και γω εχω μεινει μονος.
Μονος μου πινω τον καφε μεσα στο καφενειο
με τις αληθειες γαργαρες πολλους απομακρυνω.
Οι ανθρωποι ειν' αδυνατοι
και θελουν κολακειες,
υποκρισιες και ψεματα -
- τοτε κολλουν σα μυγες.
Μοναχος μου σαν ορφανο
καθομαι κει και κλαιω
την σημερινη καταντια μας
στ' ανθρωπινο το γενος.
Και τον καφε μ' γουλια γουλια
τον πινω σα φαρμακι
μου δινει μια παρηγορια για τη ζωη
που μου 'φυγε με λαθη.
Ο καφες εγινε φαρμακο
και την καρδια ησυχαζει
μα οι γιατροι μου λεν' "οχι πολλους",
τους λεω, "δεν με νοιαζει".
Ποτε δεν συμβιβαζομαι
και παντα υποφερω
μα οι αντιστασεις χανοναι
γιατι ειμαι πλεον γερος.
Τον χαρακτηρα μ' δεν μπορω
με τιποτε ν' αλλαξω
η κοινωνια ας παει εμπρος
και γω ας παω στον ταφο.

Samstag, 13. März 2010

ΟΙ ΧΡΥΣΟΚΕΝΤΗΤΟΙ.

"Μην θες να παιρνεις, αλλα να δινεις, στον αλλο κοσμο αγιος να γινεις!"
ετσι μου λενε οι χρυσοκεντητοι στην ιερη την πυλη.
Σταυροκοπιεμαι και τους πιστευω
με τους πολλους και γω πηγαινω
την αγιοσυνη πολυ την θελω
γιατι ειναι κλουβιο το τσερβελο.
Ειναι η γλωσσα τους γλυκια
και πειστικα τα λογια,
μου θολωνουν το μυαλο
και τους τα δινω ολα!
Κραταω ενα, τους δινω πεντε
για να σωθω στο παραπεντε
γιατι αυτοι ειναι προφητες
μου λεν' θα παω σ' αλλους πλανητες!
Φερνουνε γρηγορα τη μαυρη μερα
ο Εωσφωρος ειν' εδω περα
και ολα θ' αναποδογυρισουν
κακες ψυχες θα τηγανισουν.
Και δεν μας λενε ποιος θα κερδισει
ετουτη την γη να κυβερνησει
και δε βρισκεται κανεις
το αυτι να τους τραβηξει.
Για ολα αυτα που τσαμπουνανε
και πολλες ψυχες πονανε
για Δευτερα Παρουσια
δικαστηρια και κριτηρια.
Βγηκε ενας ρασοφορος
προβλεψε, εγραψε το τελος
θα 'ναι κοντα στο δεκαπεντε
θα σωθουνε οι παρθενες!
Ερχεται η απειλη
θα ανοιξει ολη η γη,
ολοι θα εξαφανιστουμε
και οι νεκροι θ' αναστηθουνε!

Freitag, 12. März 2010

ΑΚΑΤΟΡΘΩΤΟ.

Πανω στην πετρα την σκληρη
τιποτε δεν φυτρωνει
οσο κι αν καποιος εινα' εξπερ
ψυλλο δεν καλυγωνει.
Πραγματα ακατορθωτα
ποτε μην επιδιωκεις
και στου σπανου το προσωπο
τριχα δεν θα φυτρωσει.
Και το φεγγαρι δεν μπορεις
να ριξεις με λιθαρι
και πισω δεν μπορεις να 'ρθεις
αν κατεβεις στον Αδη.
Κι αν σου πεσουν τα μαλλια
μην σε πολυπονεσει
το ολο σωμα ναν' καλα
κι ολο χαρες θα εχεις.
Αφησε ελευθερα
ολα τα αισθματα σου
να 'σαι καθαρος και ξαστερος
σ' ολα τα βηματα σου.
Κ' αν καποια αγαπη πεθανε
την ζηλεψε ο Αδης
με κλαμα και με προσευχες
μην πεσεις στο σκοταδι.
Αν βλεπεις μελλον σκοτεινο
προσεχε, μην δειλιασεις,
προχωρα μπρος δυναμικα
δεν εχεις για να χασεις.
Πλειαδες ξενες συμφορες
εκτος απ' τις δικες σου
θα σου θολωνουν το μυαλο
σε μυλο θα σ' αλεθουν.
Θα νιωθεις πως συνθλιβεσαι
στις Συμπληγαδες Πετρες
και που συγχρονως σε χτυπουν
δεκα χοντρογυναικες!

Donnerstag, 11. März 2010

ΚΑΥΣΙΜΟ.

Ολοι οι φτωχοι για καυσιμο χρησιμοποιηθηκαν
και ολοι εκμεταλλευτηκαν και σκλαβοι πουληθηκαν.
Και τωρα παλι ερχομαστε στις ιδιες εκεινες μερες,
παλι οι φτωχοι πεταγονται μες τις ψαροκασελες.
Το βλεπουμε καθημερινα
με τα σαπιοκαικια
καθε φτωχο ρακενδυτο
βρισκουν στα ξερονησια.
Κλεινουν τα ματια οι αμοιροι
και οπου τους παει το κυμα
οτι ζηταει η κοιλια
η ζητιανια, η ασχημια.
Την κρατικη παρεμβαση
φτωχος μην περιμενει
κανενα αποτελεσμα
παντοτε ξεχασμενη.
Τον φτωχο και ο Θεος που τον εφερε
μακρυα πεταει
σ' επιδημιες και κακα
πρωτον αυτον ακουμπαει.
Ειναι ο πιο ευαλωτος
γιατι η κοιλια τ' ειν' αδεια,
ξερα κλαδια δεν τρωγονται,
μητε και τα λιθαρια.

Mittwoch, 10. März 2010

ΥΠΟΨΙΕΣ.

Οτι γυαλιζει δεν ειναι και χρυσος
παντοτε να προσεχεις,
να 'σαι επιφυλακτικος.
Κ' αν καποιος παρουσιαζεται πως ειναι ο Χριστος
σε βαθος κανε σκεψη
μην πας γονατιστος.
Γιατι ολα κατι κρυβουνε
πολλους θα ξεγελασουν
εχουν επιτηδιοτητες
θολωνουν τα μυαλα σου.
Ποτε μην πας με τους πολλους
στοχασου και μελετα
ποιες ειναι οι προθεσεις τους
τι θελουν απο σενα.
Ολοι αυτοι που επιφημουν
ανταλλαγμα γυρευουν
μα οι ανδρες οι υπερηφανοι
ποτε δεν ζητιανευουν.
Πολλες φορες εχετε δει
ανθρωπους να κραυγαζουν
να δινουνε το αιμα τους
για καποιον που προβαλουν.
Μα συντομα θ' αποδειχθει
δεν ηταν οτι φαινοταν
ητανε κουφιος, αχρηστος
τον υψωσαν τα φωτα.
Παρτε στο καλλιτεχνικο
ποσοι ηταν διεστραμμενοι
και τους ανεβασαν ψηλα
δηθεν για προικισμενους.
Ο ανθρωπος πανω στη γη
δεν γινεται αστερι
ειναι απο ευθραυστο υλικο
και σαν ομιχλη φευγει.