Sonntag, 9. Mai 2010

ΠΕΡΙ ΠΡΟΓΟΝΩΝ...

Σκεπτομαι και δειλιαζω για τους προγονους μας.
Ανδρες σκληροι, τραχεις, του βουνου και της αγριας φυσης που δεν φοβονταν. Ειχαν την εμπιστοσυνη μεσα τους και την πιστη σε καποιον θεο. Το πεζουλι ηταν το τραπεζι τους, το λιθαρι το καθισμα τους, για στρωμα τους ειχαν το χορταρι και σκεπασμα η προβια κατω απ' τον ελατο. Αγαθοι χωριατες, εσκαβαν, εσπερναν και ειχαν εμπιστοσυνη στη μανα γη. Περιμεναν τις βροχες και ποτε δεν απελπιζοταν. Το χωμα στο χερι τους ηταν η ψυχη τους. Και πριν απ' αυτους τι ησανε; Ακομη πιο σκληροι με' τα βουνα, με αγριαδα, πρωτογονοι και μαλλιαροι στην οψη.
Ολοι απ' αυτους προερχομαστε, γιατροι και κτηνοτροφοι. Δεν εφτιαξε μητε η φυση, μητε ο θεος επιστημονες. Εφτιαξε ανθρωπο να ζει φυσικα, μ' αυτα που παρεχει η γης. Ουσιαστικα αυτοι ειναι μεσα μας και οσο υπαρχουμε, θα υπαρχουν. Η ζωη συνεχιζεται με τα γονιδια των πρωτοπλαστων. Ποτε δεν θα εξαφανιστουν οσο υπαρχει ο ηλιος και η γη μας και τα τοπωνυμια θα μεινουν.
Την θεωρια μου αυτη σκεψου και μην την απορριπτεις. Πλατιασε και θα δεις πως εχω δικιο κι οτι τα αισθηματα μας αλλαζουν απο στιγμη σε στιγμη αναλογα με τα συμβαντα. Θα βρεις μεσα σου οτι υπαρχουν πολλες ψυχες: Του πολεμιστη, του εγωιστη, του καλου, του κακου. Αυτες οι ψυχες βγαινουν κατα περισταση. Γι' αυτο και βλεπουμε σε πολλους ανθρωπους πολλα ταλεντα και γνωμες η' σκεψεις που αλληλοαναιρουνται στη στιγμη. Γι' αυτο να μην λεμε οτι η ομορφια ειναι μεσα μας, γιατι την μια στιγμη βγαινει και ταυτοχρονα μπαινει η μαυριλα. Και τοτε ακους να λενε, "μα, αυτος το εκανε"; Ναι, το εκανε, γιατι δεν ηταν αυτος, εγινε καποιος αλλος που κοιμοταν μεσα του, καποιος προγονος που ειχε υποταχθει και βασανιστει στη ζωη, ισως απο καποιους βαρβαρους, και μπορεσε να ξεπεταχτει και εκανε αυτο που εκανε, αυτο που δεν ταιριαζε στον χαρακτηρα του.
Τα γονιδια και οι ψυχες που ειναι μεσα μας ειναι αγνωστες. Στο βαθος των αιωνων δεν μπορουσαμε να ξερουμε για τις καταγωγες μας, ποιες ειναι. Το μονο που ειναι βεβαιο ειναι, οτι προερχομαστε απο τους ανθρωποπιθηκους. Τι εγινε στη συνεχεια και πως πορευτηκαν για την διατηρηση τους δεν το ξερει κανενας επακριβως. Ποιος ξερει, αν εγιναν και καννιβαλοι...
Γι' αυτο κι οταν ακουω μερικους να λενε πως ειναι ευγενικης καταγωγης, γελαω και τους λεω τον καλο τους τον καιρο, το εγω τους το τρελο!

Mittwoch, 14. April 2010

ΑΤΥΧΑ ΚΑΙ ΤΥΧΕΡΑ.

Μανα ειν' η αρχοντισσα
μανα και η τσιγγανα,
η πρωτη μες την θαλπωρη
η δευτερη στη γρανα.
Η μια κραταει το παιδι,
στο δρομο ζητιανευει,
η αλλη μες την βιλα της
παιχνιδια του διαλεγει.
Του ιδιου ειναι του Θεου
το καθε πλασματακι
το ενα ζει με αφθονα,
το αλλο σα σκυλακι.
Αυτα ειναι τα δικια των λαων,
ποιος να τα καθοριζει,
καποια μες τις ντανταδες τους
αλλα να τουρτουριζουν.
Τα βλεπω μες την παγωνια
να επαιτει η μανα
και κλαιω με το δραμα τους
ψαχνω να βρω το σφαλμα.
Παρα πολλα τα νηστικα
στους δρομους τριγυριζουν
και γω πολυ οργιζομαι
οι πονοι μ' ξεχειλιζουν.
Τα χειλη μου παντοτινα
μενουνε ματωμενα
που βλεπω τα μικρα παιδια
στους δρομους πεινασμενα.
Δεν εχω τροπους να ξεσπω
και τα πληρωνει η πενα
γιατι τα φερνουν στη ζωη
κρεατα πεταμενα.

Dienstag, 13. April 2010

ΗΛΙΟΣ.

Γεννιεται η ζωη καθε πρωι οταν ο ηλιος ξεπροβαλλει
ολα στη στιγμη αλλαζουνε σαν φυγει το σκοταδι.
Η νυχτα ειναι θανατος και ολα τα τρομαζει,
ολα κρυψωνες ψαχνουνε να βαλουν στο κεφαλι.
Και την αυγη προσμενουνε
να ξαναζησουν παλι
να βγουνε, να παλεψουνε,
διατηρηση να παρουν.
Ο ηλιος ενεργοποιει
μικρους μα και μεγαλους,
δινει την ζωντανια του
σ' ελευθερο και σκλαβο.
Σε ολα ειναι δικαιος
σ' ολους το φως του δινει
και τη ζωη επι της γης
επιμηκυνει.
Ο ανθρωπος ειν' η διαφορα
σε εργα και σε σκεψη,
δεν βλεπει το εφημερο
μα πως θ' αποταμιευσει.
Να βρει τ' εγγονι και παιδι μια μερα
να μη δουλεψει
κ' ετσι κηφηνες γινονται
με ολες τις ανεσεις.
Να τρωνε και να πινουνε
μ' ολοχρυσα κουταλια,
να μη γνωριζουν διαφορα
σε πρωινα και βραδια.

Sonntag, 11. April 2010

ΧΑΡΜΑΝΙ.

Ενα χαρμανι η κοινωνια
ηθικη και κτηνωδια
ευτυχως δεν μπηκα στο κοπαδι
στις πλατειες καθε βραδυ.
Τα παθη τους γκρεμιζουνε
απ' ουρανο στα βαθη,
περνουν μαρτυρικα,
λιωνουν σαν κερακι.
Τους ειπανε τα ψεματα
θα βρισκουν ευτυχια
και καταντησαν πτωματα,
κουρελια και σκουπιδια.
Αυτοι που ενδιαφερονται
δηθεν γιατρεια μιλανε
το πως θα παρουνε λεφτα
καθολου δεν πονανε.
Σκυβαλα ειναι οι πιο πολλοι
σε κερδος αποβλεπουν
τους νεους αυτους σαν νουμερα
εχουν κατεγραμμενους.
Περαστε απο την Σολωμου
κι απ' την πλατεια Βαθης
θα δειτε το πως δερνονται
ποια ειναι τα ονειρα τους.
Τους εχουνε γραμμενους
τους λεν σε καποια λιστα,
θα ερθει κι η σειρα τους
να μπουν για θεραπεια.
Μια σειρα δεν φτανει
και γινονται ζητιανοι
καποιος μια κρυα νυχτα
στο πεζοδρομιο θα πεθανει.
Ειν' ολοι τους ανηθικοι
και ψεματα τους λενε
και τα πακετα Βρυξελλων
λοξοκοιτουν οι λερες.

Mittwoch, 24. März 2010

ΧΟΛΗ.

Χωρις κανενα λογο
μην γινεσαι κακος,
μην βλεπεις καθε ανθρωπο
με μισος, σαν εχθρο.
Μην βγαζεις την χολη σου
παντου και παντοτε,
δωσε χαρα και γελιο
ασημε ανθρωπε!
Τιποτε δεν κερδιζεις
οταν πονας τους αλλους,
ανοιξε την καρδια σου
να βγαλεις θησαυρους!
Γ' αυτο σου λεω αλλαξε,
τα εχεις πιασει λαθος,
η γνωμη σου αντιθετη,
επατωσες μοναχος.
Διχως αγαπη κι ανθρωπια
η ζωη σου ειναι γκριζα
και θα σε τρωει η μοναξια
μεσα στην καμαριτσα.
Και πιο βαθια θα χωνεσαι
συνεχεια φοβισμενος,
απρακτικα θα σε τσιμπουν
ξυπνιον και κοιμισμενο.
Αυτη ειναι η καταληξη
του καθε μισανθρωπου
και ησυχια δεν θα βρει
μητε στους Αγιους Τοπους.

Dienstag, 23. März 2010

ΞΕΣΠΑΣΜΑ.

Ερχονται μαυρα συννεφα
η κριση θα ξεσπασει
δεν θα αφησει αθικτον
απο καμια ταξη.
Οι κοινωνιες ως εδω
ειχανε υπνηλια
μα τωρα ερχεται χαμος
και πληρης αταξια.
Η κοινωνια εχει βαριες
ευθυνες κ' αμαρτιες
και θα τις ξεχρεωσουνε
ανευθυνοι σωτηρες.
Αυτοι που πολλα φαγανε
και γδυσαν τα ταμεια
πρεπει να τα επιστρεψουνε
πριν εξεσπασει η βια.
Η φτωχια ανεβηκε ψηλα
μεγαλες οι διαστασεις
τα πραγματα χαλασανε
μπαινουμε σ' αλλες φασεις.
Τον υλισμο που διδασκαν
καθε αξια εχαθει
το καθε κομματοσκυλο
να κλεψει και ν' αρπαξει.
Ειναι πλανευτρα η χλυδη
μας φερνει παραζαλη,
χανεται η λογικη
μεσα απ' το κεφαλι.
Οι πιο πολλοι απο αυτους
πανεπιστημια βγαλαν,
μα εχουν απωτερο σκοπο
το χρημα σε τσουβαλια.

Montag, 22. März 2010

ΕΡΗΜΙΑ.

Παω στο ερμο μου χωριο
θυμουμαι κι ολο κλαιω,
την πετρα οπου καθομαι
με δακρυα την καιω.
Πηγαινω εκει στην ερημια
που 'δα το φως της μερας,
η μοναξια το φαρμακο
για χειλια πικραμενα.
Φωναζω να μ' ακουσουνε
τα γνωριμα βουνα μου,
αυτα νιωθω για φιλους μου
αυτα ειν' η οικογενεια μου.
Σ' αυτα λεω τους πονους μου,
λεω τα βασανα μου,
αυτα μονο εμπιστευομαι
κ' ανοιγω την καρδια μου.
Σε καθε μου αναστεναγμο
τα βλεπω και βουρκωνουν,
με αερακι δροσερο
με λουζουν, με μαλωνουν.
Εκει μονος μου καθομαι
κ' ολα τα ξεδιπλωνω,
χωρις την επιφυλαξη
πως αλλους θα πληγωσω.
Κοιτα να δεις πως γινεται
ο ανθρωπος μια μερα,
να επιζητα την ερημια
και τα βουνα παρεα.
Τα ομορφα μου τα βουνα
δεν ξερω αν θα αντεξω
για να τα δω αλλη μια φορα
προτου να ταξιδεψω.

Sonntag, 21. März 2010

ΨΕΥΤΡΑ ΚΟΙΝΩΝΙΑ.

Ψευτρα κοινωνια, κατεργαρισσα
η ζωη πηγε χαμενη, τα χρονια μ' αδικα.
Μοστραρισμενη εβγαινες με ομορφα στολιδια,
πολλους μας εξεγελασες με κολπα επιτηδεια.
Σε αλλα εμεις πιστευαμε, μα αλλα εσυ σερβιρεις,
χρυσο ποτηρι εδειξες, μα πλαστικο μας δινεις.
Το τιμιο και το δικαιο ελεγες πως πρεσβευεις,
μα τ' αναρχο πλιατσικο βλεπω να επιβραβευεις.
Επατωσα, εξεφτισα και γυρισμο δεν βλεπω,
εγινε το μυαλο μ' νερο και αλλο δεν αντεχω.
Τι στο καλο μας λεγανε,
τι διδασκαν στα σχολεια,
γιατι δεν μας ενημερωσαν
για τ' αγρια θηρια;
Και πως η εκμεταλλευση πληττει τους αδυνατους,
αυτοι ειναι παντα τα θυματα,
αυτοι και τα παιδια τους.

Samstag, 20. März 2010

ΑΝΕΧΕΙΑ.

Δεν ειναι ενας και δυο,
δεν ειναι τρεις και πεντε,
ειναι χιλιαδες π' ερχονται
μες τις ψαροκασελες.
Ειναι η μοιρα των φτωχων,
το μαυρο ριζικο τους,
να φευγουν απ' τις χωρες τους
να παν σε ξενους τοπους.
Μητ' ενας απο τους εκατο
δεν θελει για να φυγει
απο τα πατρια χωματα
το φτωχικο καλυβι.
Τους αναγκαζει η ζωη
κ' οι προστυχες συνθηκες
να κλεινουνε τα ματια τους
να φευγουν κρυφα τις νυχτες.
Και οπου τους παει ο ανεμος,
το κυμα τους ξεβρασει
σαν προβατακια αβουλα
συνωστισμος στον φραχτη.
Ετσι εφευγαμε και 'μεις,
συγχρονοι νεοι σκλαβοι
κ' οι κυβερνωντες εκοβαν
ταριφα το κεφαλι.
Αυτο μονο τους ενδιεφερε,
πως πιο πολλους θα διωξουν
και δεν σκεπτοσαν τα χωρια
εδω αν ερημωσουν.
Μπουλουκια μας εστελνανε
στις Γερμανοαυστριες
και στων τραινων τους σταθμους
παιζοσαν τραγωδιες.
Αλλοι επαιρναν τα παιδια,
αλλοι αποχωριζοσαν,
πολλοι γυρισαν μιζεροι,
τα ονειρα τους σκορπια.

Freitag, 19. März 2010

Ο ΠΟΝΟΣ.

Τον πονο οταν συναντουν
κλεινουν ολοι τα ματια
"αρκει σε μενα να μη 'ρθει
κι ας παει στα κομματια".
"Φυγε απο μενα", ολοι λεν,
"ποτε μην μ' ακουμπησεις
και δεν με νοιαζει που θα πας,
ποσα σπιτια θα κλεισεις".
Ο πονος ειν' θεοτυφλος
ετσι ειναι καμωμενος
για να μην ξερει ποιους χτυπα,
αν ειν' επανειλημενος.
Μα βλεπουμε πολλες φορες
τους ιδιους να χτυπαει,
ολην του τη φαρετρα
στον ιδιον να αδειαζει.
Τον γελαστο και τον καλο
δεν θα τους ξεχωρισει
τα δωρα δεν βλεπει ο τυφλος
για να τα εκτιμησει.
Μονο με δυνατη φωνη
οταν τον συνανταω,
"Φυγε!" Του λεω, "απ' εδω,
κομματια θα σε καμω!"
"Πονε, εσυ με χτυπησες
απ' τη στιγμη της γεννας
και μ' αφησες πενταρφανο
να βρισκομαι στα ξενα.
Αχ πονε, βρε φονια
να σ' ανοιγα τα ματια,
να 'βλεπες ποιους επονεσες,
ποσα μικρα παιδακια.
Να δεις τα κατορθωματα
που τοσα χρονια κανεις,
γλυκες καρδιες, σκληρες καρδιες
τον ιδιο πονο σταζεις".
Οσο και να φωναζω
του πονου την αδικια,
αυτος περναει αγερωχος,
δεν δινει σημασια.
Ας ειναι ομως, γιατι μ' εψησε απο μικρον
κ' ειμαι ατσαλωμενος,
ακομα κ' οταν ξεψυχω,
το δωρο μου ειν' το γελιο!

Donnerstag, 18. März 2010

ΟΙ ΤΥΧΕΡΟΙ ΤΟΥ ΚΟΣΜΟΥ

Μερικοι ειχαν τα παντα -
- δεν ειχα τιποτα
το σπιτι που εμπηκα
μ' ιδρωτα πληρωνα.
Την κρατικη την μεριμνα
δεν την αντικρυσα
και νιωθω απ' την πατριδα
πως αδικηθηκα.
Αυτοι που τα 'χαν ολα
νιωθαν παραπονο
και κατατασσουν τον φτωχο
στις κλασεις των υπανθρωπων.
Ετσι τους ειπαν και το πσιτεψανε
ισως συνεφερε
καθε φτωχο να εκμεταλλευτειτε
υπο να εχετε.
Ετσι κανουν στις κοινωνιες
τις διαχωριζουνε
σε καθε κουτο και βλακα
αξια δινουνε.
Σας κανουν να πιστευετε
οτι διαφερετε
οι εκλεκτοι πως ειστε
κι ολους τους χεζετε!
Ειμαστ' ολοι μας δεμενοι
σ' αρμα πυλινο
κ' ενα πετραδακι
ενεχει κινδυνο.
Ολοι μας ειμαστε μοναχοι
στον δρομο της ζωης
και περπατουνε διπλα μας
χιλιαδες κουζουλοι.
Πολλους εχουμε ανταμα
μοναξια στην ψυχη
ολοι την επληγωνουν,
συνεχεια αιμορραγει.

Mittwoch, 17. März 2010

ΨΙΛΟΚΟΥΦΑΛΕΣ.

Κατεβα απο τα συννεφα
παιδι ονειροπαρμενο
προσγειωσου στον αληθινο,
τον κοσμο τον χαμενο!
Κατεβα, πατα στη στερια
και ψαξε την αληθεια
να δεις ποια ειναι η ζωη,
μη ζεις με παραμυθια!
Δεν ειναι ολα ροδινα
σε τουτον τον πλανητη,
πολλα ειναι πικροχολα
και τα φτηνα τα μιση.
Κ' αφου ολα θα τα δεις,
ολα θα τα γνωρισεις
μπορει να γινεις μιζερος,
να με κατηγορησεις.
Το γελιο να ειν' το δωρο σου,
να 'ναι η διαφορα σου,
χαρα να δινεις γυρω σου,
δειξε την αρχοντια σου.
Τον κοσμο θα τον δεις αλλιως
και θα κρατας πυξιδα
σωστο προσανατολισμο,
προορισμο, κριτηρια.
Ολοι θα σε αδειαζουνε
θα λενε αρες μαρες
θα σε υποβιβασουνε
πολλες ψιλοκουφαλες.

Dienstag, 16. März 2010

ΒΟΛΤΑ ΤΙΜΩΡΙΑΣ.

Δεν ξερω απο που ηρθαμε
και που θα οδηγηθουμε,
ποιοι μας ανοιγουν τα πανια
και εδω περα μας πετουνε.
Μικρη βολτουλα κανουμε
σε τουτον τον πλανητη
το που θα καταληξουμε
κανενας δεν γνωριζει.
Αλλος ανεμοδερνεται
με τα πανια σκισμενα
κι αλλος σε μια ερημια,
σε βραχο, σε μια ξερα.
Γιατι να 'ρθουμε εδω στη γη
για τοσο λιγο χρονο
το περασμα για τους πολλους
πεινα, καυμοι και πονος.
Οι πιο πολλοι ερχονται δω
για να τιμωρηθουνε
και ξερουν, δεν θα μεινουν εδω,
στο χαος θα χαθουνε.
Αν καταληγουμε εδω
η' σ' αλλον γαλαξια,
μην ψαχνεις την εξηγηση
δεν βρισκεις τα πειστηρια.
Απλα θα συμβιβαστεις
μη σπαζεις τη χολη σου
οταν τελειωσεις απο δω
αγνωστη η διαδρομη σου.

Montag, 15. März 2010

Ο ΑΡΠΑΓΑΣ.

Λιγη ειναι η ζωη
τα χρονια φευγουν γρηγορα
λιωνουν τα κορμια μας,
δεν ειναι σιδερα.
Να 'σαι προσγειωμενος
ειν' ολα εφημερα
ποτε για καποια οφελεια
μην κανεις κριματα.
Γιατ' ερχεται μια μερα
που ολα μαυριζουνε
τα χρονια, η ζωη μας
να ξερεις οτι λιγουνε.
Ο κοσμος απο εμπρος σου
εξαφανιζεται
δεν εισαι μαθασουλας
οπως επιστευες.
Αν εβλεπες ξωπισω σου
τωρα τι γινεται
ολες οι αρπαχτες σου
τρωγονται και πινονται.
Ετσι γινοταν παντα
σ' ατιμο πλουτισμο,
το βιος που 'χες κουρσεψει
γινεται ριμαδιο.
Γιατι εσυ δεν ειχες
σταγονα απο μυαλο,
νομιζες εδω που 'ρθες
πως θα 'σαι παντοτινος.
Κουρελια σαν και σενα
στη γη ηρθαν πολλα,
αρπαξαν, αδικησαν,
σκοτωσανε παιδια.

Sonntag, 14. März 2010

ΜΟΝΟΣ.

Τιποτα δεν μου εμεινε σε τουτον δω τον κοσμο
τοσες χιλιαδες ανθρωποι
και γω εχω μεινει μονος.
Μονος μου πινω τον καφε μεσα στο καφενειο
με τις αληθειες γαργαρες πολλους απομακρυνω.
Οι ανθρωποι ειν' αδυνατοι
και θελουν κολακειες,
υποκρισιες και ψεματα -
- τοτε κολλουν σα μυγες.
Μοναχος μου σαν ορφανο
καθομαι κει και κλαιω
την σημερινη καταντια μας
στ' ανθρωπινο το γενος.
Και τον καφε μ' γουλια γουλια
τον πινω σα φαρμακι
μου δινει μια παρηγορια για τη ζωη
που μου 'φυγε με λαθη.
Ο καφες εγινε φαρμακο
και την καρδια ησυχαζει
μα οι γιατροι μου λεν' "οχι πολλους",
τους λεω, "δεν με νοιαζει".
Ποτε δεν συμβιβαζομαι
και παντα υποφερω
μα οι αντιστασεις χανοναι
γιατι ειμαι πλεον γερος.
Τον χαρακτηρα μ' δεν μπορω
με τιποτε ν' αλλαξω
η κοινωνια ας παει εμπρος
και γω ας παω στον ταφο.

Samstag, 13. März 2010

ΟΙ ΧΡΥΣΟΚΕΝΤΗΤΟΙ.

"Μην θες να παιρνεις, αλλα να δινεις, στον αλλο κοσμο αγιος να γινεις!"
ετσι μου λενε οι χρυσοκεντητοι στην ιερη την πυλη.
Σταυροκοπιεμαι και τους πιστευω
με τους πολλους και γω πηγαινω
την αγιοσυνη πολυ την θελω
γιατι ειναι κλουβιο το τσερβελο.
Ειναι η γλωσσα τους γλυκια
και πειστικα τα λογια,
μου θολωνουν το μυαλο
και τους τα δινω ολα!
Κραταω ενα, τους δινω πεντε
για να σωθω στο παραπεντε
γιατι αυτοι ειναι προφητες
μου λεν' θα παω σ' αλλους πλανητες!
Φερνουνε γρηγορα τη μαυρη μερα
ο Εωσφωρος ειν' εδω περα
και ολα θ' αναποδογυρισουν
κακες ψυχες θα τηγανισουν.
Και δεν μας λενε ποιος θα κερδισει
ετουτη την γη να κυβερνησει
και δε βρισκεται κανεις
το αυτι να τους τραβηξει.
Για ολα αυτα που τσαμπουνανε
και πολλες ψυχες πονανε
για Δευτερα Παρουσια
δικαστηρια και κριτηρια.
Βγηκε ενας ρασοφορος
προβλεψε, εγραψε το τελος
θα 'ναι κοντα στο δεκαπεντε
θα σωθουνε οι παρθενες!
Ερχεται η απειλη
θα ανοιξει ολη η γη,
ολοι θα εξαφανιστουμε
και οι νεκροι θ' αναστηθουνε!

Freitag, 12. März 2010

ΑΚΑΤΟΡΘΩΤΟ.

Πανω στην πετρα την σκληρη
τιποτε δεν φυτρωνει
οσο κι αν καποιος εινα' εξπερ
ψυλλο δεν καλυγωνει.
Πραγματα ακατορθωτα
ποτε μην επιδιωκεις
και στου σπανου το προσωπο
τριχα δεν θα φυτρωσει.
Και το φεγγαρι δεν μπορεις
να ριξεις με λιθαρι
και πισω δεν μπορεις να 'ρθεις
αν κατεβεις στον Αδη.
Κι αν σου πεσουν τα μαλλια
μην σε πολυπονεσει
το ολο σωμα ναν' καλα
κι ολο χαρες θα εχεις.
Αφησε ελευθερα
ολα τα αισθματα σου
να 'σαι καθαρος και ξαστερος
σ' ολα τα βηματα σου.
Κ' αν καποια αγαπη πεθανε
την ζηλεψε ο Αδης
με κλαμα και με προσευχες
μην πεσεις στο σκοταδι.
Αν βλεπεις μελλον σκοτεινο
προσεχε, μην δειλιασεις,
προχωρα μπρος δυναμικα
δεν εχεις για να χασεις.
Πλειαδες ξενες συμφορες
εκτος απ' τις δικες σου
θα σου θολωνουν το μυαλο
σε μυλο θα σ' αλεθουν.
Θα νιωθεις πως συνθλιβεσαι
στις Συμπληγαδες Πετρες
και που συγχρονως σε χτυπουν
δεκα χοντρογυναικες!

Donnerstag, 11. März 2010

ΚΑΥΣΙΜΟ.

Ολοι οι φτωχοι για καυσιμο χρησιμοποιηθηκαν
και ολοι εκμεταλλευτηκαν και σκλαβοι πουληθηκαν.
Και τωρα παλι ερχομαστε στις ιδιες εκεινες μερες,
παλι οι φτωχοι πεταγονται μες τις ψαροκασελες.
Το βλεπουμε καθημερινα
με τα σαπιοκαικια
καθε φτωχο ρακενδυτο
βρισκουν στα ξερονησια.
Κλεινουν τα ματια οι αμοιροι
και οπου τους παει το κυμα
οτι ζηταει η κοιλια
η ζητιανια, η ασχημια.
Την κρατικη παρεμβαση
φτωχος μην περιμενει
κανενα αποτελεσμα
παντοτε ξεχασμενη.
Τον φτωχο και ο Θεος που τον εφερε
μακρυα πεταει
σ' επιδημιες και κακα
πρωτον αυτον ακουμπαει.
Ειναι ο πιο ευαλωτος
γιατι η κοιλια τ' ειν' αδεια,
ξερα κλαδια δεν τρωγονται,
μητε και τα λιθαρια.

Mittwoch, 10. März 2010

ΥΠΟΨΙΕΣ.

Οτι γυαλιζει δεν ειναι και χρυσος
παντοτε να προσεχεις,
να 'σαι επιφυλακτικος.
Κ' αν καποιος παρουσιαζεται πως ειναι ο Χριστος
σε βαθος κανε σκεψη
μην πας γονατιστος.
Γιατι ολα κατι κρυβουνε
πολλους θα ξεγελασουν
εχουν επιτηδιοτητες
θολωνουν τα μυαλα σου.
Ποτε μην πας με τους πολλους
στοχασου και μελετα
ποιες ειναι οι προθεσεις τους
τι θελουν απο σενα.
Ολοι αυτοι που επιφημουν
ανταλλαγμα γυρευουν
μα οι ανδρες οι υπερηφανοι
ποτε δεν ζητιανευουν.
Πολλες φορες εχετε δει
ανθρωπους να κραυγαζουν
να δινουνε το αιμα τους
για καποιον που προβαλουν.
Μα συντομα θ' αποδειχθει
δεν ηταν οτι φαινοταν
ητανε κουφιος, αχρηστος
τον υψωσαν τα φωτα.
Παρτε στο καλλιτεχνικο
ποσοι ηταν διεστραμμενοι
και τους ανεβασαν ψηλα
δηθεν για προικισμενους.
Ο ανθρωπος πανω στη γη
δεν γινεται αστερι
ειναι απο ευθραυστο υλικο
και σαν ομιχλη φευγει.

Samstag, 20. Februar 2010

ΨΥΧΗ ΜΟΥ, ΜΗΝ ΒΑΛΑΝΤΩΝΕΙΣ.

Σαν το κλωνι απ' το δεντρο
νιωθω πεταμενος
με πεταξε η τυχη μου
σε εναν τοπο ξενο.
Σαν πετρα που εκοπηκε
απ' τον μεγαλο βραχο
που κυλησε και βρεθηκε
μεσα σε εναν βαλτο.
Ετσι ενιωσα και γω
το δολιο εργατακι
μονο και απροστατευτο
στης γης την αλλη ακρη.
Η καρδια μου σκιζεται
και κλαιω σαν παιδι
στην ξενητια παλευω
σκυλησια η ζωη.
Αθελητα αναγκαζομαι
βαρια να καταριεμαι
που μ' εφεραν πανω στη γη
χλωμες και μαυρες μερες.
Αδικως βασανιζομαι
ειν' το παραπονο μου
κανεναν δεν επονεσα,
μονο τον εαυτο μου.
Δεν μου 'πανε πως στη ζωη
δεινα με περιμενουν
την πικραμενη μου ζωη
συνεχεια να παιδευουν.
.....................................
"Δεν εισαι ο μοναδικος
που τον σταυρο σηκωνεις
γινε πιο υπομονετικος,
ψυχη μ', μη βαλαντωνεις!"
"Οτι σου φερει η τυχη σου
κι οτι ο Θεος σου στειλει
ποτε μην γινεις αδικος
μα ανθρωπος να μεινεις."
"Αυτος ειναι ο κοσμος μας
σ' ολη την οικουμενη
ειτ' εισαι στην πατριδα σου,
ειτε σε αλλα μερη."
..........................................
Δεν μου ειπαν που ημουν μικρος
η ξενητια πως καιει
θα βραζω μες τον τεντζερη
σε στοφα αναμμενη.
Και τωρα λεω μονος μου
στον δολιο εαυτο μου:
"οσο θα ζεις θα ψηνεσαι"
και κλαιω το ριζικο μου.

Freitag, 19. Februar 2010

ΕΠΙΣΚΕΥΕΣ.

Το ρολοι της ζωης δεν παιρνει μπαταριες
μονο κατι μπαλωματα για τις ταλαιπωριες.
Δεν ειμαι απελπιστικος
μαυρα να τα βλεπω,
αλλα νυστερια και τροχους
τελειωσε, δεν αντεχω!
Το ρολογακι προσεχε,
οι επισκευες βαραινουν
αρμονικοι οι χτυποι του
το χρονο σου μακραινουν.
Ετσι και χασει το ρυθμο,
σκαλωσουνε οι δεικτες,
δεν θα υπαρχει διαφορα
σε μερες και σε νυχτες.
Το "δι' ευχων" ειναι κοντα
ψυχρη ακολουθια,
οι πορτες ειν' ορθανοιχτες
στα σκοτεινα χαφτεια.
Και τα κορακια διπλα σου
οσφριζονται τα παντα
εχουν το υφος πονηρο,
μοιαζουν στον αγιο Μαμα.
Με ρασοφορους συμπραξη
και με τους λουλουδαδες
μετρανε ποσα στεφανα
αν θα 'χεις δεσποταδες.
Και βγαζουν τον λογαριασμο,
το λαδι και το ξυδι
κι ακολουθουν ο μαρμαρας,
ο ταφος, το καντηλι.
Και σαν τον αυτοκρατορα
οι τεσσερεις σε πανε
σε μια υγρη λακκουβα
γρηγορα σε πετανε.
Και λεω τι χρειαζονται
ολα αυτα που κανουν
γελοιοτητες, ελαφροτητες
οι ανθρωποι που φτανουν.

Donnerstag, 18. Februar 2010

ΑΕΡΙΤΖΙΔΕΣ.

Για δειτε ποιοι μας κυβερνουν
και τι μας τσαμπουνανε
αερα μεσα στα μυαλα,
αερα μας πουλανε!
Πλουσιους ολους μας κανανε,
το 'παν στους Ευρωπαιους
κι ο καθε Ελληνας χρυση
συμμετοχη στα κερδη.
Θα δωσουνε και μετοχες,
ΔΕΚΟ απ' το Δημοσιο
και ολοι θα πλουτισουμε
αυτοστιγμης, αμεσως.
Χωρις καμια εξαιρεση,
χωρις διαδικασιες
ολοι σε λιγο θα 'χουμε
τεραστιες περιουσιες.
Θα τρεξει καθε απληστος,
καθε κομματικος
κι ας χασει το αποθεμα
κι ας χασει το μισθο.
Γιατι το ειπε υπουργος,
μεγιστος πολιτικος
στα κρατικα ομολογα
να' χομε μερτικο.
Και οι ΔΕΚΟ ολες θα σωθουν
και συ θα κονομισεις,
με δυο αεροχαρτα
πλουσιος θα γινεις.
Αεριτζιδες ολοι τους,
τιποτε παραπανω,
με λογοπαιγνια πειθουνε
καθε χαζοκουμπαρο.

Mittwoch, 17. Februar 2010

ΚΑΒΟΥΡΙΑ.

Ποτε μην κρινεις ανθρωπο
εφοσον δεν τον ξερεις
τι κουβαλαει στο κορμι τ',
μες την ψυχη, στη σκεψη τ'.
Μαθε την ιστορια του,
ποιος ειναι, που πηγαινει,
τη σκεψη και το υφος του
εαν κατι τον παιδευει.
Καθενας με την μοιρα του
και με το ριζικο του
κοιταξε, γινε πιο σοφος,
μαθε τον εαυτο σου.
Δεν ειναι οπως φαινονται
ειν' ολα μπερδεμενα,
βλεπεις μονο το ποδια σου
και οχι παραπερα.
Στον κοσμο δεν ξερεις οπου ζεις
ποια ειναι η αληθεια
αν ειναι ολα ονειρα
σκοτεινιασμενης νυχτας.
Πολλοι με τις ιδεες τους
βγαινουν απογυμνωμενοι
και σαν καβουρια αναποδα
πισω μπροστα πηγαινουν.
Ο παφλασμος που τον πετα
της θαλασσας το κυμα
ετσι ο ανθρωπος γυρνα
μεσα του τρικυμια.
Ο ανθρωπος ειν' ερμαιο
απ' ολα και απ' τη φυση
ανεμοστροβιλιζεται
οσα χρονια κ' αν ζησει.

Dienstag, 16. Februar 2010

ΠΕΡΙΒΑΛΛΟΝ.

Το χρεος μου το ξοφλησα
πανω στη γη που ηρθα
δημιουργησα, διαιωνισα
και μοναχος δεν πηγα.
Εκτελεσα τον προορισμο
που μ' στειλε το Θειο
πορευτηκα σαν ανθρωπος
και οχι σα θηριο.
Και ολα τα εκτιμησα
οσα μου προσφερθηκαν
και οτι μου εδωσε ο Θεος
πολυ αγαπηθηκαν.
Το λαβαρο τ' ανεμου
εγω δεν σηκωσα
και τιμησα οσα βρηκα
και τα συντηρησα.
Δεν ητανε δικα μου
νοικαρης ημουνα
μια μερα οπως ηρθα
αλλου θα πηγαινα.
Κανενας μας δεν παιρνει
μαζι του τιποτα
και θησαυρους ν' αφηνει
και οχι πιτουρα.
Να βρουν αλλοι που θα 'ρθουν
και να θαυμασουνε
για να σε μιμηθουνε
και αυτοι να φτιαξουνε.
Για να καλυτερευσει
ζωη πανω στη γη
νερο το περιβαλλον
υγραινει την τροφη.
Η υπαρξη σου ανθρωπε
απο της γης το καλλος
μην την θυμωνεις αλλο πια
τελειωσε το κουραγιο.
Η δολια γη αν γειρει
ολους θα μας αδειασει
διχως οικτο και συμπονια
σαν εναν καδο λασπη.

Montag, 15. Februar 2010

Ο ΑΔΕΛΦΟΣ ΜΟΥ Ο ΝΑΥΤΙΚΟΣ.

Καραβι που ξεκινησε
που φευγει για τα ξενα
καποιοι αποχωριζονται
με ματια δακρυσμενα.
Ο αδελφος μου στεκεται
στη γεφυρα γαληνιος
και τα γλυκα τα ματια του
φωτιζουν σαν τον ηλιο.
Αυτος εδω ο αδελφος
που σημερα μακραινει
παλευε με τα κυματα
που ο ανεμος τα δερνει.
Μα ειχε ψυχη του λιονταριου
και δυναμη και θαρρος
και οταν μιλουσε φωτιζε
του λιμανιου ο φαρος.
Η καλωσυνη μεσα του
ητανε ριζωμενη
και ο λογος του,
οι τροποι του
κυψελη φορτωμενη.
Η ροτα του ηταν αγνωστη
χτυπιοταν με το κυμα
μες τις μεγαλες θαλασσες
μια λαμπερη αχτιδα.
Οι αντοχες του σιδερο
σα βραχος η καρδια του
την ισχυρη του θεληση
δεν βλεπω αλλοι να'χουν.
Απο τα πεντε η ξενητια
ετρωγε την ψυχη του
μα δεν παραπονεθηκε
σε μενα η' τους γονεις του.
Η φυλακη και αλλα πολλα
ειναι καταραμενα
μ' απ' ολα το χειροτερο
ειναι τα μαυρα ξενα.

Sonntag, 14. Februar 2010

ΕΦΗΜΕΡΟΣ.

Βρε ανθρωπε, δεν σκεφτηκες,
ποτε δεν συλλογιστεις
οτ' ειναι ολα εφημερα
εδω που 'ρθες να ζησεις;
Και οτι ολα χανονται
στο χρονο δεν γλυτωνεις
σαν τον παγο, σαν το χιονι
εισαι ανθρωπε και λιωνεις;
Γ' αυτο μην ματαιοπονεις,
μητε ζημια να κανεις
μεσα στη συντομη ζωη
μονο καλα να φτιαχνεις.
Σ' αυτο το σπιτι που 'ρθαμε
πρεπει να τ' αγαπαμε
αυτοι που το προσφερανε
λυτρα δεν μας ζητανε.
Κι οτι υπαρχει γυρω σου
πρεπει να το προσεχεις
εδω που σ' εστειλε ο Θεος
υπευθυνη εχεις θεση.
Αυτο ειναι το χρεος σου
και ο προορισμος σου
αυτο θα εχεις μελημα
αν θες καλα να βιωσεις.
Ν' αρχηγευεις επι της γης
ειναι αποστολη σου
και ολα να τα συντηρεις
που 'χεις κληρονομησει.
Γιατι μετα απο σενανε
αλλος θ' ακολουθησει
κι αυτη τη γη, το σπιτι σου
πιο καθαρη ν' αφησεις.
Κλασμα του δευτερολεπτου
εδω το περασμα σου
θα μεινουν καποια μορια σου
τα λιγα κοκαλα σου.

Samstag, 13. Februar 2010

ΓΥΝΑΙΚΕΣ ΚΑΙ ΠΛΟΥΤΟΣ.

Ο πλουσιος ειν' ο πιο 'μορφος
στα ματια της γυναικας
ολα τα αλλα δεν μετρουν
στων γυναικων τας εννοιας.
Την ανεση επιζητα
πως να καλοπερασει
αυτο ειν' το ενδιαφερον της
οσο περνα η μπογια της.
Μονο οι τυφλοι το αγνοουν,
χαζοι και καλογεροι
που με γυναικα δεν μιλουν
την σκεψη τους να ξερει.
Αλλον μπορει ν' αγαπησε
και να την γοητευει
τον πλουσιο ομως προτιμα
να τα 'χει ολα στο χερι.
Ασφαλεια, καλοπεραση,
χλιδατη η ζωη της
κι ας εχει εναν παλιογερο
που τρωει χωμα απ' τη μυτη.
Κι αν ισως εχει προβολη
και αξιολογη θεση
σα βδελλα πανω του κολλα
ωσπου να ταξιδεψει.
Και οσοι δεν ξερουν απορουν
γι' αταιριαστα ζευγαρια,
δεν γνωριζαν το σκεπτικο,
των γυναικων την γκλαβα.
Την λεβεντια επιθυμουν
χρυσο ομως προτιμουνε
το χρημα ειν' εγγυηση
για τουαλετες, γουνες.
Αυτη ειναι η γυναικα
πλασμα επιπολαιο
να ριχνει κυβερνησεις
μεχρι και πολεμο.

Mittwoch, 10. Februar 2010

ΕΠΑΡΑΤΗ ΝΟΣΟΣ.

Δεν μπορεις ν' αντισταθεις
στην αρρωστια τη σκληρη
ειναι τοσο μοχθηρη
καθε ανθρωπο μισει.
Αν στο στοχαστρο της μπεις
θα σπασει σαν γυαλι
αντοχες και υπομονη
τις τσακιζει πι και φι.
Τι σκληραδα ειναι αυτη
τιποτε δεν την συγκινει
χτυπα τη μανα τη φτωχη
κι ορφανευει το παιδι.
Στα νιατα και στη λεβεντια
εξαιρεση δεν κανει
παντου ριχνει τα διχτυα της
και οτι τυχει πιανει.
Μονο με την αντιδραση
μπορει να την λυγισεις
και αμα σε νιωσει δυνατη
να σηκωθει και φυγει.
Αμυνσου οσο το μπορεις
να μην σε κρινει για δειλη
δραστικα θα επιτεθει
μην πεσεις κατω αμαχητι.
Θα παλαιψεις, θα παιδεψεις
την παλικαρια θα κλεψεις
βρε κακουργα, βρε χασαπη
εφαγες τοσον κοσμακη!
Με ψηνει η επαρατος
με πονους να ενδωσω
μα εγω την εξευτελισα
και μενω χρονια ορθιος.
Αντισταθειτε δυνατα
το θαρρος πανοπλια
και θα 'ρθει η νικη σιγουρα
εστω και στα σημεια!

Η ΜΑΣΤΙΓΑ.

Πως καταντησανε οι νεοι
αποφαγια για σκυλια,
δεστους γυρω απ' την Ομονοια
κατω απ' την Αγορα.
Σαν αποβλητα τους βλεπουν
πεταμενους σε κουβα
χημικα μην μολυνθουνε
τοξικα ραδιενεργα.
Ολοι ταχυνουνε το βημα
να ξεφυγουν μακρια
και αδιαορα σφυριζουν
νομιζουν δεν τους ακουμπα.
Πατωσε η κοινωνια
μεσα μας ο Σατανας
και μας στηνει την παγιδα
μαζι μας για να γελα.
Ετσι ειναι φιλε η δουλεια
εχε λιγες αντιστασεις σε ολα τα γυαλιστερα
και προσγειωσου ομαλα.
Τα κουκουτσια σου μυαλα
σ' εριξαν στα χαμηλα
και εγινες ενα σκουληκι,
σερνεσαι με την κοιλια.
Καποιοι απο σας κερδιζουν,
σας ναρκωνουν τα μυαλα,
εξαρτιζουν την ζωη σας
με αορατα δεσμα.

Dienstag, 9. Februar 2010

ΤΑ ΓΕΡΟΝΤΙΑ ΑΠΟ ΤΗΝ ΑΥΣΤΡΑΛΙΑ.

Δυο γεροντια ηρθανε
απο την Αυστραλια
μισο αιωνα μακρυα
λειπαν απ' την πατριδα.
Τον ενα λενε Αλεξανδρο,
τον αλλον Οδυσσεα
και γω τους εσυναντησα
στη Τριπολη μια μερα.
Η νοσταλγια ασβεστη
οι μνημες στην καρδια τους
στα ονειρα τους βλεπανε
παντοτε τα χωρια τους.
Χιλιαδες μιλια μακρυα
ζουσαν κ' αγωνιουσαν
και της Ελλαδος προβληματα
το νου τους απασχολουσαν.
Ετσι ειναι ολοι οι Ελληνες
πατριδα αγαπανε
ακομη κι αν τους πεταξε
αποβλητα σε κασες.
Εφυγανε μικρα παιδια
διχως ελπιδα, μελλον
στο αγνωστο επηγανε
με μαυρο πεπρωμενο.
Γιατι ο φτωχος οπου κι αν παει
τα βασανα γνωριζει
το δειχνει η μαυρη τυχη του
η ωρα που εγεννηθει.
Μου το' παν τα γεροντια
που μιλησα μαζι τους
τη νυχτα μερα κανανε
ματωσε το κορμι τους.
Το μονο που καταφεραν
καινουργιο πανταλονι
μα ολο το σωμα η ξενητια
τσακιζει και στεγνωνει.
Και τωρα ξαναφυγανε
πολλοι απελπισμενοι
που ειδαν την πατριδα τους
καμενη και ξεφτισμενη.

Montag, 8. Februar 2010

ΕΤΣΙ ΕΙΝΑΙ Η ΖΩΗ.

Αλλοι δυσανασχετουν και αλλοι απολαμβανουν
αλλοι φουστανια βαζουνε και σε ψιλοσοκαρουν.
Αλλους τους χειροκροτουν και αλλους τους κοροιδευουν
αλλους σηκωνουνε ψηλα και αλλους τους κονταινουν.
Τον εναν τον απορριπτουνε, τον αλλον τον χαιδευουν
κι αν ειν' κοπελα καλλονη, πολλοι την προστατευουν.
Ολοι και καπου αποσκοπουν, πανω απ' ολα κερδος
ολοι το παιζουν ηθικοι, επιφανης και γερος.
Ολοι εχουν δυο ψυχες και ολοι αντιφασκουν
ο διαολος παντα κυβερνα και τον Θεο τον χανουν.
Ετσι εχει γινει ο ανθρωπος, δυο οψειςη ψυχη μας
η μια ειν' αγγελικη κ' αλλη η κακη μας.
Τη μια γουρουνι γινεται, κυλιεται μες τη λασπη
και αμεσως αλλαζει σκεπτικο, ζηταει το παλατι.
Το πιο χειροτερο το ον που εφτιαξε η φυση
θελει καποια μεταλλαξη γιατι περναει κριση.
Και γω προβληματιζομαι σε καθε κοντινο μου
που ξεφτισαν οι ανθρωποι, ολοι οι λαοι του κοσμου.

Sonntag, 7. Februar 2010

ΠΑΡΑΘΥΡΟ.

Στις δυσκολιες ψαχνουμε
παραθυρο να βγουμε
και στις καρδιες παραθυρο
ζητουμε για να μπουμε.
Μες την πορεια της ζωης
παραθυρο θ' ανοιγεις
να μπαινει αγαπη μεσα,
αυτη σ' ανταποδιδει.
Και η τυχη ενα παραθυρο
καποια στιγμη θ' ανοιξει
εαν προλαβεις και θα μπεις
ολα τα εχεις λυσει.
Ολοι καποιο παραθυρο
ψαχνουμε για να βρουμε
αν ισως καπου μπλεξουμε
η' κατηγορηθουμε.
Τα παραθυρια υπαρχουνε
μικρουλια και μεγαλα
χρειαζεται το δαχτυλο
πριν να κλειστουν για παντα.
Ολα καποιο παραθυρο
ζητουνε για να μπουνε
και αυτοι που ειναι στα κατεργα
προσπαθεια για να βγουνε.
Ο ηλιος μας καθε πρωι
μπαινει στο παραθυρι
γλυκο ειναι το ξυπνημα
και οχι σαν ξυπνητηρι.
Παραθυρακια ψαχνουνε πολλοι
και οι δικηγοροι τα βρισκουν
και ετσι απαλλασσονται
κλεφτες και λαθρεμποροι.
Παραθυρο οι πολιτικοι
και ολοι οι τσαρλατανοι
μικρο η' μεγαλο θα βρεθει
κι ετσι θα βγουνε λαδι.

Samstag, 6. Februar 2010

ΦΥΛΑΚΤΟ.

Ολα του κοσμου τα καλα
στα χερια μου να 'ρθουνε,
αμα χασω εσενανε
δε με ικανοποιουνε.
Ολα στραβα κι αναποδα
καθημερινα μου πανε
δεν μ' ενδιαφερουν τα λεφτα
να πιουμε και να φαμε.
Ολα για την αγαπη μου
τα 'χω περιφρονησει
και ολοι ζηλευουν γυρω μου
και μ' εχουνε μισησει.
Για σενα που αγαπησα
κ' εδωσα την ψυχη μου
και καστρο σιδεροκαστρο
θα φτιαξω στην αυλη μου.
Τι να τα κανω τα λεφτα
και να καλοπερναω,
οταν μου λες
"βαρεθηκα και σ' αλλη χωρα παω";
Φουσκωσαν τα πνευμονια μου
το αιμα μου νερωνει
και το ρολοι της καρδιας
του χτυπους χαμηλωνει.
Αν ειναι καποιος αλλος
που τωρα γνωρισες
εγω δεν θα σ' αφησω,
μην ψιλαγχωνεσε.
Χαλαλι δεν σε κανω,
σκληρα θ' αντισταθω
με κοφτερο μαχαιρι
θα κανω μακελειο.
Εγω δεν σε χαριζω
χρυσο μου φυλακτο,
σε μαρμαρενιο αλωνι
θα παω να μετρηθω.

Freitag, 5. Februar 2010

ΟΛΙΣΘΗΜΑ.

Ολισθημα και γλυστριμα
καταρα για ευτυχημα
αλλοι πηγαινουν φυλακη
και αλλοι για την καλη ζωη.
Καποιοι που ολισθαινουνε
στους δρομους γυροφερνουνε
και αλλοι γλεντανε τη ζωη
που επρεπε να 'ναι φυλακη.
Εξυπνοι και πολιτικοι
ολισθημα για το πουγκι
και αλλοι διχως λογικη
να καταντουνε λιπαροι.
Σαν το αδεσποτο σκυλι
που κοκαλα ψαχνει να βρει
και σου ζητα καποια δραχμη
εχει την χουφτα ανοιχτη.
Πλανευτηκαν οι πολιτικοι
πηραν τα κατομυρια
οι σακοι που τους δωσανε
τους ειπαν για κρομμυδια.
Εταιρεια εχουν κανει
κλεφτες και πολιτικοι
μας τα παιρνουν, μας χορευουν
σε αγανωτο ταψι.
Και οταν παν να ξεσκεπασουν
καποιονε της αρπαχτης
ολα θα τα κουκουλωσουν
και θα κλεισουν τη βουλη.
Και ο ξεβρακωτος φωναζει:
"Ζητω το καλο παιδι!
Και ας μου παρει και τις καλτσες,
τον εθελω να διοικει".

Donnerstag, 4. Februar 2010

ΕΑΝ.

Εαν δεν ησουν ανθρωπος, τι θα 'θελες να ησουν;
Ρωτω τους συνανθρωπους μου, να δω τι θ' απαντησουν.
Γιατι και γω εχω μπερδευτει με το εαν και εαν
στα σφαλματα μου, στη ζωη
το εαν βαζω μπροστα.
Εαν δεν εκανα αυτο και ειχα φτιαξει τ' αλλο,
εαν δεν πονταρα σ' αυτο κ' ειχα πονταρει στ' αλλο.
Εαν ειχα αλλο συντροφο αρχοντα και μεγαλο,
εαν ειχα πυργο γυαλινο και υπουργο κουμπαρο.
Εαν αντι ποδηλατο ειχα αεροπλανο,
θα γυριζα ολη τη γη σ' ενα εικοσιτετραωρο.
Εαν δεν γινομουνα παπας, γινομουν δικηγορος
και ο ενας λεει ψεματα και ο αλλος ψευδολογος.
Εαν δεν γινομουνα γιατρος και εμενα τσοπανος
δεν θα εφευγε η ζωη απ' τα χερια μου,
δεν θα μου την επαιρν' αλλος.
Το εαν και το εαν
παντα το επικαλουμαι
με το εαν και το εαν
τα λαθη οταν σκεφτουμε.
Το εαν και το εαν
σ' ολονων τα χειλια
εαν δεν επινα, δεν καπνιζα
θα ειχα την υγεια μ'.
Με το εαν φευγω απ' τη γη
και αν ξαναγυρισω,
ισως γυρισω βασιλιας,
ισως τρελος και γυφτος.
Με το εαν και το εαν
ειναι το ψωμοτυρι
εαν λεει ο πλουσιος,
εαν και ο μπατιρης.