Ο ΚΥΚΛΩΝΑΣ.

Σαν τον κυκλωνα ερχονται

τα βασανα και οι πονοι

και σου ρημαζουν τη ζωη

και η ψυχη παγωνει.

Ολα μαυριζουν γυρω σου

και ο ηλιος σκοτεινιαζει

και το κορμι σου το χτυπα

ηλεκτρικο δρεπανι.

Και οι τυφωνες μονομιας

ολα τα διασκορπιζουν

και τα πολλα χτυπηματα

το σωμα το διαλυουν.

Ενας σιφουνας η ζωη,

σαν τσοφλι σε πεταει

θα κανει πετρα την καρδια

και το κορμι ας ποναει.

Συνεχεια θα παραπατας,

ψαχνεις στηριγμα να βρεις

η αισθηση οτι περπατας

πανω σε λεπτο σχοινι.

Και ο κυκλωνας σα χαρτι

θα σε στριφογυριζει

και της ζωης το προγραμμα

σ' αναποδογυριζει.

Και το μυαλο στους κραδασμους

θα καιγεται, θα βραζει

σαν μπουρμπουλιθρες σε νερο

που βραζει στο καζανι.

Και ερχεται το εγκεφαλικο,

μεγαλη τραγωδια,

καλυτερα να σ' ετρωγαν

τα αγρια θηρια.