ΠΑΤΡΙΔΑ.

Μεγαλη δυστυχια

πατριδα ν' αγαπας

το αιμα σου να προσφερεις

και αυτη να σε πετα.

Καλλιο να μη σ' αγαπαγα,

να εφευγα στα ξενα,

να πηγαινα εκει που αγαπαν

και σεβονται τον καθενα.

Ειναι μεγαλη συμφορα

Ελληνας να γεννιεσαι -

- η πατριδα σε πατα,

στον καλαθο πετιεσαι.

Πολλοι δωσαν το αιμα τους,

δοξασαν την πατριδα

μα οι πιο πολλοι ξεχαστηκαν

και δεν θα βρεις το μνημα.

Μα καποιος ισως να μου πει,

τι φταιει η πατριδα;

Οι ανθρωποι ειναι αυτοι

που δινουν τ' αριστεια.

Αλλα και εγω τους απαντω,

το χωμα ειναι το ιδιο,

οι ανθρωποι ειναι που το χαλαν

το κανουν καφενειο.

Σε ανθρωπους αναφερομαι,

ακατεργαστα κουμασια

που ρεπουνε στον πλουτισμο,

στην αρπαγη, στη μασα.

Καθε γωνια, καθε στενο

και μια καφετερια

αυτη ειναι η αναπτυξη -

- ειμαστε για τα γελια.