ΣΚΟΥΠΙΔΙ.

Ενα σκουλικι ο ανθρωπος

δεν θελει να το ξερει

αν ανεβει κοινωνικα

νομιζει δεν πεθαινει.

Τον βλεπεις και κορδωνεται

σαν κοκορας λυρατος

τ' Ολυμπου γινεται Θεος

ο Διας ο βαρβατος.

Βλεπεις το υφος που κοιτα

το στυλ που περπαταει

που αν του πεσει η μυτη του

δεν σκυβει να την πιασει.

Ειναι μεγαλο αινιγμα

αβυσσος διχως τελος

αγγελος ολη η οψη του

μα η ψυχη του ελος.

Αντανακλα θεοτητα

στο βαθος κρυβει κτηνος

τερας ειναι διπροσωπο

εξηγηση δεν βρισκω.

Και με ριχη τη σκεψη του

σκουπιδι κατανταει

ενω το παιζει αγγελος

το αιμα σου ρουφαει.

Ετσι ηταν ο ανθρωπος

και ετσι συνεχιζει

τ' ονομα του ν' αλλαξουμε

να τον ελεμε φιδι!

Να μας αλλαξει κι ο Θεος

μην περπαταμε ορθιοι

μα, να σερνομαστε στη γη

σαν κατι οντα γλοιωδη.